Όταν ο Θεός είναι εξόριστος

Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ 1.17.4-11

(Η έλευση και η επέλαση της σημερινής εποχής, της εποχής του Κάλι – μέρος έκτο)

του Σρίλα Ντβαϊπάγιανα Βιάσα

Μετάφραση στα αγγλικά και σχόλια

της Αυτού Θείας Χάρης Α. Τσ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα

17.4 Ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ, εφοδιασμένος καλά με τόξο και βέλη και καθισμένος πάνω σε ένα χρυσό άρμα με ανάγλυφα, του μίλησε (του σούντρα) με βαθιά φωνή που ήχησε σαν κεραυνός.

Ένας αρχηγός κράτους ή βασιλιάς όπως ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ, με πλήρη ηγεμονική εξουσία, εφοδιασμένος καλά με όπλα για να τιμωρεί τους αχρείους, μπορεί να προκαλέσει τους εκπροσώπους του Κάλι. Μόνο τότε θα είναι δυνατό να εξουδετερωθεί αυτή η εξαθλιωμένη εποχή. Και όταν τέτοιοι ισχυροί αρχηγοί κρατών απουσιάζουν, διαταράσσεται μονίμως η ησυχία. Ο εκλεγμένος μόνο για την προβολή του αρχηγός του κράτους, ως εκπρόσωπος εξαθλιωμένων ανθρώπων, δεν μπορεί να εξισωθεί με έναν ισχυρό βασιλιά όπως ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ. Το ένδυμα ή το ύφος της βασιλικής τάξης δεν έχουν σημασία. Σημασία έχουν οι πράξεις κάποιου.

17.5 Ω, ποιος είσαι; Φαίνεσαι δυνατός και όμως τολμάς να σκοτώνεις μέσα στα όρια της προστασίας μου, όσους είναι απροστάτευτοι! Με τα ενδύματά σου παριστάνεις τον άνθρωπο του Θεού (τον βασιλιά), αλλά με τις πράξεις σου εναντιώνεσαι στις αρχές των διπλογεννημένων κσάτρια.

Οι μπράμανα, οι κσάτρια και οι βαΐσια αποκαλούνται διπλογεννημένοι, επειδή για αυτές τις ανώτερες τάξεις των ανθρώπων υφίσταται μία γέννηση από τη σύζευξη των γονιών τους και μία άλλη γέννηση πολιτιστικής αναζωογόνησης μέσω πνευματικής μύησης από έναν γνήσιο ατσάρια, δηλαδή έναν πνευματικό δάσκαλο. Ο κσάτρια, λοιπόν, είναι και αυτός διπλογεννημένος όπως ο μπράμανα και το καθήκον του είναι να προστατεύει όσους είναι αβοήθητοι. Ο βασιλιάς κσάτρια θεωρείται εκπρόσωπος του Θεού για να προστατεύει τους απροστάτευτους και να τιμωρεί τους αχρείους. Όποτε υπάρχουν ανωμαλίες στην εκτέλεση αυτών των καθηκόντων των κυβερνητών, κατέρχεται μία ενσάρκωση του Κυρίου για να επανεδραιώσει τις αρχές ενός ευσεβούς βασιλείου. Αυτή την εποχή του Κάλι, τα φτωχά ανυπεράσπιστα ζώα, και ιδιαίτερα οι αγελάδες, που θα έπρεπε να έχουν κάθε δυνατή προστασία από τους επικεφαλής των κυβερνήσεων, σκοτώνονται χωρίς περιορισμό. Έτσι οι επικεφαλής των κυβερνήσεων, που αυτά τα πράγματα συμβαίνουν κάτω από τη μύτη τους, είναι εκπρόσωποι του Θεού μόνο κατ’ όνομα. Αυτού του είδους οι ισχυροί κυβερνήτες είναι κυβερνήτες των φτωχών πολιτών μόνο φαινομενικά ή λόγω του αξιώματος που κατέχουν, αλλά στην πραγματικότητα είναι άχρηστα, κατώτερης κοινωνικής τάξης άτομα, χωρίς την παιδεία και τις αρετές των διπλογεννημένων. Κανείς δεν μπορεί να περιμένει δικαιοσύνη ή ίση μεταχείρηση από άτομα γεννημένα μία φορά (πνευματικώς απαίδευτα), δηλαδή άτομα κατώτερης κοινωνικής τάξης. Επομένως, στην εποχή του Κάλι όλοι είναι δυστυχισμένοι εξαιτίας της κακοδιαχείρησης του κράτους. Η σύγχρονη ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι κοινωνία ανθρώπων διπλογεννημένων με πνευματική παιδεία. Συνεπώς, η λαϊκή διακυβέρνηση από ανθρώπους μη διπλογεννημένους είναι υποχρεωτικά κυβέρνηση του Κάλι, στην οποία όλοι είναι δυστυχισμένοι.

17.6 Εσύ κάθαρμα, τολμάς να χτυπάς μία αθώα αγελάδα, επειδή ο Κρίσνα και ο Αρτζούνα, ο κάτοχος του τόξου Γκανντίβα, είναι τώρα πια έξω από το οπτικό μας πεδίο; Αφού δέρνεις αθώους σε ερημικό μέρος, θεωρείσαι ένοχος και και γι’ αυτό σου αξίζει να πεθάνεις.

Σε έναν πολιτισμό όπου ο Θεός είναι εξόριστος και λάμπει δια της απουσίας Του, και όπου δεν υπάρχει αφοσιωμένος υπηρέτης-πολεμιστής όπως ο Αρτζούνα, οι συνεργάτες του Κάλι επωφελούνται από αυτό το άνομο βασίλειο και κανονίζουν πώς να σκοτώνουν αθώα ζώα όπως η αγελάδα σε απομονωμένα σφαγεία. Αυτοί οι δολοφόνοι των ζώων καταδικάζονται σε θάνατο από έναν ευσεβή βασιλιά όπως ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ. Για έναν ευσεβή βασιλιά, ο δράστης του φόνου ενός ζώου σε ερημικό μέρος τιμωρείται με την ποινή του θανάτου, ακριβώς όπως και ένας δολοφόνος που σκοτώνει σε ερημικό μέρος ένα αθώο παιδί.

17.7 Τότε εκείνος (ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ) ρώτησε τον ταύρο: Ω, ποιος είσαι; Είσαι ένας ταύρος λευκός σαν λευκός λωτός ή είσαι ημίθεος; Έχεις χάσει τρία από τα πόδια σου και κινείσαι μόνο σε ένα. Μήπως είσαι κάποιος ημίθεος που μας προκαλεί λύπη με τη μορφή ενός ταύρου;

Τουλάχιστον μέχρι τις μέρες του Μαχαράτζα Παρίκσιτ, κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί την άθλια κατάσταση της αγελάδας και του ταύρου. Γι’ αυτό ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ έμεινε κατάπληκτος βλέποντας μία τόσο φρικτή σκηνή. Ρώτησε μήπως ο ταύρος ήταν ημίθεος που είχε δεχθεί μία τόσο άθλια κατάσταση για να δείξει το μέλλον της αγελάδας και του ταύρου.

17.8 Τώρα για πρώτη φορά σε ένα βασίλειο προστατευμένο καλά από τα χέρια των βασιλέων της δυναστείας των Κούρου σε βλέπω να θλίβεσαι με δάκρυα στα μάτια. Μέχρι τώρα, κανείς στη γη δεν έχει κλάψει ποτέ εξαιτίας βασιλικής αμέλειας.

Η προστασία της ζωής και των ανθρώπινων όντων και των ζώων είναι το πρώτο και κύριο καθήκον μιας κυβέρνησης. Μία κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις σε τέτοια θέματα αρχών. Είναι απλούστατα φρικτό για μία αγνή ψυχή να βλέπει οργανωμένη σφαγή ζώων από το κράτος αυτή την εποχή του Κάλι. Ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ θρηνούσε για τα δάκρυα στα μάτια του ταύρου και έβλεπε με κατάπληξη αυτό το άνευ προηγουμένου πράγμα στο καλό του βασίλειο. Όσον αφορά στη ζωή τους, άνθρωποι και ζώα ήταν προστατευμένοι εξίσου. Έτσι συμβαίνει στο βασίλειο του Θεού.

17.9 Ω γιε της σουράμπι, δεν χρειάζεται να θρηνείς τώρα πια. Δεν έχεις λόγο να φοβάσαι αυτόν τον χαμηλής κοινωνικής τάξης σούντρα. Και ω μητέρα αγελάδα, για όσο ζω και κυβερνώ και υποτάσσω αυτούς τους φθονερούς ανθρώπους, δεν υπάρχει λόγος να κλαίς. Όλα θα πάνε καλά για σας.

Η προστασία των ταύρων, των αγελάδων και όλων των άλλων ζώων μπορεί να είναι δυνατή μόνο όταν υπάρχει ένα κράτος που το κυβερνά ένας ηγέτης όπως ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ. Ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ αποκαλεί την αγελάδα μητέρα, επειδή είναι ένας καλλιεργημένος, διπλογεννημένος, κσάτρια βασιλιάς. Σουράμπι είναι το όνομα των αγελάδων που ζουν στους πνευματικούς πλανήτες και τις εκτρέφει ειδικά ο Ίδιος ο Κύριος Σρι Κρίσνα. Όπως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του Υπερτάτου Κυρίου, έτσι και οι αγελάδες είναι φτιαγμένες με βάση τη μορφή και τα χαρακτηριστικά των αγελάδων σουράμπι του πνευματικού βασιλείου. Στον υλικό κόσμο, η ανθρώπινη κοινωνία παρέχει κάθε προστασία στα ανθρώπινα όντα, αλλά δεν υπάρχει νόμος να προστατεύει τους απογόνους της σουράμπι, που μπορούν να προσφέρουν κάθε προστασία στους ανθρώπους προμηθεύοντας τη θαυματουργή τροφή, το γάλα. Αλλά ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ και οι Πάννταβα είχαν πλήρη επίγνωση της σημασίας της αγελάδας και του ταύρου και ήταν έτοιμοι να τιμωρήσουν τον δολοφόνο της αγελάδας με κάθε δυνατή ποινή, περιλαμβανομένης της θανατικής. Έχει υπάρξει κατά καιρούς αναστάτωση για την προστασσία της αγελάδας, αλλά λόγω έλλειψης ευσεβών αρχηγών κρατών και των ανάλογων νόμων, η αγελάδα και ο ταύρος είναι απροστάτευτοι. Η ανθρώπινη κοινωνία θα πρέπει να αναγνωρίσει τη σημασία της αγελάδας και του ταύρου και να προσφέρει έτσι κάθε προστασία σε αυτά τα σημαντικά ζώα, ακολουθώντας τα βήματα του Μαχαράτζα Παρίκσιτ. Για την προστασία των αγελάδων και της παιδείας των μπράμανα, ο Κύριος, ο οποίος είναι πολύ καλός με τις αγελάδες και τους μπράμανα (γκο μπραμανια-χιταγια), θα είναι ευχαριστημένος με εμάς και θα μας χαρίσει αληθινή ειρήνη.

17.10-11 Ω εσύ αγνή, το καλό όνομα του βασιλιά, η διάρκεια της ζωής του και η καλή επαναγέννησή του αφανίζονται όταν όλων των ειδών τα ζωντανά όντα είναι τρομοκρατημένα από αχρείους στο βασίλειό του. Είναι σίγουρα το πρωταρχικό καθήκον του βασιλιά να απαλύνει τους πόνους εκείνων που υποφέρουν. Θα πρέπει, λοιπόν, να σκοτώσω αυτόν τον τόσο εξαθλιωμένο άνθρωπο, επειδή είναι βίαιος με άλλα ζωντανά όντα.

Όταν υπάρχει κάποια αναταραχή που έχει προκληθεί από άγρια ζώα σε κάποιο χωριό ή πόλη, η αστυνομία ή κάποια άλλη αρχή αναλαμβάνει δράση για να τα σκοτώσει. Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι καθήκον της κυβέρνησης να σκοτώνει αμέσως όλα τα κακοποιά κοινωνικά στοιχεία όπως οι κλέφτες, οι ληστές και οι δολοφόνοι Η ίδια τιμωρία πρέπει να επιφυλλάσσεται και στους δολοφόνους των ζώων, επειδή τα ζώα ενός κράτους είναι και αυτά πρατζά. Πρατζά σημαίνει κάποιος που έχει γεννηθεί σε ένα κράτος και αυτό περιλαμβάνει ανθρώπους και ζώα. Οποιοδήποτε ζωντανό ον γεννηθεί σε ένα κράτος έχει το πρωταρχικό δικαίωμα να ζήσει υπό την προστασία του βασιλιά. Τα ζώα του δάσους είναι και αυτά υπήκοοι του βασιλιά και δικαιούνται και αυτά να ζήσουν. Πολύ περισσότερο, αυτό ισχύει για τα κατοικίδια ζώα όπως οι αγελάδες και οι ταύροι.

Οποιοδήποτε ζωντανό ον τρομοκρατεί άλλα ζωντανά όντα είναι εξαθλιωμένο υποκείμενο και ο βασιλιάς θα πρέπει να σκοτώνει αμέσως αυτού του είδους τα ταραχοποιά στοιχεία. Όπως σκοτώνονται τα άγρια ζώα όταν δημιουργούν αναταραχή, κατά τον ίδιο τρόπο, οποιοσδήποτε άνθρωπος σκοτώνει ή τρομοκρατεί τα ζώα του δάσους ή άλλα ζώα πρέπει να τιμωρείται αμέσως. Βάσει του νόμου του Υπερτάτου Κυρίου, όλα τα ζωντανά όντα, σε οποιαδήποτε μορφή και αν είναι, είναι γιοι του Κυρίου και κανείς δεν έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να σκοτώνει άλλα ζώα, εκτός και αν έχει τέτοια εντολή από τους κώδικες του φυσικού νόμου. Η τίγρη μπορεί να σκοτώνει κατώτερα ζώα για την επιβίωσή της, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να σκοτώνει τα ζώα για τη δική του συντήρηση. Ο νόμος του Κυρίου είναι ότι ένα ζωντανό ον συντηρείται τρώγοντας κάποιο άλλο ζωντανό ον. Έτσι οι χορτοφάγοι ζουν και αυτοί τρώγοντας άλλα ζωντανά όντα. Άρα, ο νόμος επιβάλλει στα ζωντανά όντα να ζουν τρώγοντας συγκεκριμένα ζωντανά όντα, όπως ορίζει ο Θεός. Η οδηγία της Ισοπανισαντ είναι ότι πρέπει να ζει κανείς υπό την καθοδήγηση του Κυρίου και όχι σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες. Ο άνθρωπος μπορεί να συντηρηθεί με μια ποικιλία από δημητριακά, καρπούς και γάλα, όπως έχει οριστεί από τον Θεό, και δεν υπάρχει λόγος να τρώει ζώα, εκτός από ειδικές περιπτώσεις.

Ο παραπλανημένος βασιλιάς ή αρχηγός κράτους, μολονότι ορισμένες φορές διαφημίζεται ως μέγας φιλόσοφος και μορφωμένος λόγιος, επιτρέπει τη λειτουργία σφαγείων στο κράτος του, χωρίς να γνωρίζει ότι ο βασανισμός ανυπεράσπιστων ζώων ανοίγει τον δρόμο για την κόλαση για αυτούς τους ανόητους βασιλιάδες ή αρχηγούς κρατών. Ο αρχηγός του κράτους πρέπει να βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση για την ασφάλεια των πρατζά, των υπηκόων του, ανθρώπων και ζώων, και να εξετάζει αν κάπου ένα συγκεκριμένο ζωντανό ον παρενοχλείται από κάποιο άλλο ζωντανό ον. Το ζωντανό ον που παρενοχλεί πρέπει να συλλαμβάνεται αμέσως και να θανατώνεται, όπως έδειξε ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ.

Οι λαϊκές κυβερνήσεις, δηλαδή οι κυβερνήσεις από τον λαό, δεν θα πρέπει να επιτρέπουν τη θανάτωση αθώων ζώων εξαιτίας της βούλησης ανοήτων ανθρώπων της κυβέρνησης. Θα πρέπει να γνωρίζουν τους κώδικες του Θεού, όπως αναφέρονται στις εξ αποκαλύψεως γραφές. Ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ λέει σε αυτή τη στροφή ότι σύμφωνα με τους κώδικες του Θεού, ο ανεύθυνος βασιλιάς ή κυβερνήτης διακινδυνεύει το καλό του όνομα, τη διάρκεια ζωής του και, σε τελευταία ανάλυση, τη σταδιακή πορεία του προς μία καλύτερη ζωή και τη σωτηρία του μετά τον θάνατο. Τέτοιου είδους ανόητοι άνθρωποι δεν πιστεύουν καν στην ύπαρξη επόμενης ζωής.

Ενώ σχολιάζουμε αυτή τη συγκεκριμένη στροφή, έχουμε μπροστά μας τη δήλωση ενός σπουδαίου σύγχρονου πολιτικού, που πέθανε πρόσφατα και άφησε τη διαθήκη του, η οποία αποκαλύπτει πόσο περιορισμένη ήταν η γνώση του σχετικά με τους κώδικες του Θεού που αναφέρει ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ. Ο πολιτικός αυτός είχε τέτοια άγνοια των κωδίκων του Θεού, ώστε γράφει: «Δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους τελετουργικά, και το να υποκύπτει κανείς σε αυτά, έστω και για τυπικούς λόγους, θα ήταν υποκρισία και απόπειρα να εξαπατήσει τον εαυτό του και τους άλλους…Δεν έχω καθόλου θρησκευτικά αισθήματα ως προς αυτό το ζήτημα».

Παραβάλλοντας αυτές τις δηλώσεις ενός σπουδαίου πολιτικού της σύγχρονης εποχής με εκείνες του Μαχαράτζα Παρίκσιτ, βλέπουμε τεράστια διαφορά. Ο Μαχαράτζα Παρίκσιτ ήταν ευσεβής σύμφωνα με τους κώδικες των γραφών, ενώ οι σύγχρονοι πολιτικοί βαδίζουν σύμφωνα με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και αισθήματα. Οποιοσδήποτε σπουδαίος άνθρωπος του υλικού κόσμου είναι, εν τέλει, ψυχή υποκείμενη σε όρους. Είναι δεμένος χειροπόδαρα από τα σκοινιά της υλικής φύσης και παρ’ όλα αυτά, η ανόητη δέσμια της ύλης ψυχή πιστεύει ότι είναι ελεύθερη να κάνει ό,τι θέλει, ό,τι της υπαγορεύουν οι παραξενιές και τα συναισθήματά της. Το συμπέρασμα είναι ότι οι άνθρωποι στην εποχή του Μαχαράτζα Παρίκσιτ ήταν ευτυχισμένοι και τα ζώα είχαν τη σωστή προστασία, επειδή ο αρχηγός του κράτους δεν ενεργούσε σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες του και δεν είχε άγνοια του νόμου του Θεού. Ανόητα, άπιστα πλάσματα προσπαθούν να αποφύγουν την ύπαρξη του Κυρίου και ανακηρύσσουν την εξουσία τους κοσμική, σε βάρος της πολύτιμης ανθρώπινης ζωής. Ο ιδιαίτερος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι η γνώση της επιστήμης του Θεού, αλλά ανόητα πλάσματα, ειδικά αυτή την εποχή του Κάλι, αντί να γνωρίσουν τον Θεό με τρόπο επιστημονικό, κάνουν προπαγάνδα εναντίον της θρησκευτικής πίστης, καθώς και της ύπαρξης του Θεού, μολονότι είναι πάντα δεμένοι από τους νόμους του Θεού, με τα συμπτώματα της γέννησης, του θανάτου, των γηρατειών και της αρρώστιας.

Μετάφραση στα ελληνικά: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος