Τραγούδια των Βαϊσνάβα Ατσάρια

Δημοσιεύουμε με μεγάλη χαρά μία μικρή ανθολογία ποιημάτων ορισμένων μεγάλων Βαϊσνάβα Ατσάρια, που έχει τίτλο «Τραγούδια των Βαϊσνάβα Ατσάρια». Βασίζεται στην πρώτη αγγλική έκδοση του βιβλίου του 1972, που γράφτηκε με τις ευλογίες του Σρίλα Πραμπουπάντα. Είναι τραγούδια αφοσίωσης που δοξάζουν τον Υπέρτατο Κύριο και τους συντρόφους Του. Δείγματα εκλεκτής ποίησης (ουτταμα-σλοκα), που όπως και κάθε άλλο ποιητικό έργο χάνουν μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής τους αξίας όταν μεταφράζονται. Επειδή όμως είναι μία πλημυρίδα αγνής αγάπης και αφοσίωσης για τον Κρίσνα, έχουν την υπερβατική δύναμη να μεταδώσουν αυτή την αγάπη και την ομορφιά σε όποιον αναγνώστη τα ακούσει με καθαρή καρδιά, ανοιχτό μυαλό και σεβασμό. Αποτελούν ένα πολύ μικρό δείγμα της τεράστιας ποιητικής παράδοσης των Γκωντίγια Βαϊσνάβα. Ακολουθεί ένα από αυτά τα τραγούδια, γραμμένο από τον Σρίλα Μπακτιβινόντα Τάκουρα.

Βιντιαρα βιλασε

Κάποτε περνούσα πολλές ώρες στις χαρές τις εγκόσμιας μάθησης. Ποτέ δεν λάτρεψα τα λωτοειδή Σου πόδια, ω Κύριε, μα τώρα είσαι το μοναδικό μου καταφύγιο. Διαβάζοντας ασταμάτητα, χωρίς ποτέ να χορταίνω, πίστευα πως εκείνη η γνώση ήταν ο ύψιστος στόχος. Η ελπίδα εκείνη ήταν ψεύτικη και άκαρπη – η γνώση εκείνη αποδείχθηκε άγνοια. Οι εγκόσμιες σπουδές δεν είναι παρά η λάμψη της παραπλανητικής ενέργειας, γιατί είναι εμπόδιο στην πνευματική πρόοδο. Μας ξεμυαλίζουν και μας παγιδεύουν σε  αυτόν τον εφήμερο κόσμο, που προσπαθούμε μάταια να απολαύσουμε, και μας κάνουν ανόητους σαν γαϊδάρους. Ιδού ένας τέτοιος γάιδαρος, που κουβαλούσε τόσον καιρό στην πλάτη του το βαρύ φορτίο της εγκόσμιας μάθησης, που τον απομύζησε από κάθε δύναμη να χαρεί. Όταν έλθουν τα γεράματα, όλα χάνουν τη γεύση τους για έναν τέτοιο γάιδαρο. Τώρα, στο τέλος της ζωής μου, η γνώση εκείνη έχει γίνει άγνοια, και η συνειδητοποίηση αυτή καίει σαν ένα βέλος που τρυπά το κορμί. Γι’ αυτό ο Μπακτιβινόντα, αφήνοντας κατά μέρος κάθε εγκόσμια γνώση, κάνει τα λωτοειδή Σου πόδια ουσία της ύπαρξής του και λέει: «Ω Κύριε, χωρίς τα λωτοειδή Σου πόδια, δεν υπάρχει τίποτε στον κόσμο».

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος