Το στάδιο της τελειότητας στην πνευματική ζωή

(Από το Δέκατο Τέταρτο Κεφάλαιο του βιβλίου «Η διδασκαλία του Κυρίου Τσετάνια», της Αυτού Θείας Χάρης Α. Τσ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, το οποίο  θα δημοσιευθεί σύντομα στο www.krsna.gr)

Το στάδιο της τελειότητας της πνευματικής ζωής, το οποίο μπορεί κανείς να βιώσει ακόμα και όσο βρίσκεται στον υλικό κόσμο, περιγράφεται στο Δωδέκατο Κεφάλαιο της Μπαγκαβάντ-γκίτα ως εξής:

Εκείνος που δεν είναι φθονερός, αλλά καλοσυνάτος φίλος με όλα τα ζωντανά όντα, που δεν έχει αισθήματα ιδιοκτησίας και είναι απαλλαγμένος από το ψεύτικο εγώ, που είναι ίδιος στην ευτυχία και τη δυστυχία, που είναι ανεξίκακος, πάντα ικανοποιημένος και έχει αυτοέλεγχο, που Μου προσφέρει υπηρεσία αφοσίωσης με αποφασιστικότητα και που ο νους και η νοημοσύνη του βρίσκονται σε συμφωνία μαζί Μου, Μου είναι πολύ αγαπητός. Εκείνος που δεν γίνεται αιτία ταραχής για τους άλλους και που ο ίδιος δεν ταράζεται ποτέ, που είναι απελευθερωμένος από την ευτυχία και τη δυστυχία, τον φόβο και την ανησυχία, Μου είναι πολύ αγαπητός.    Ο αφοσιωμένος υπηρέτης Μου που δεν επηρεάζεται από την πορεία των εγκοσμίων υποθέσεων, που είναι αγνός, έμπειρος, απαλλαγμένος από έννοιες και από κάθε θλίψη και που δεν μοχθεί για αποτελέσματα, Μου είναι πολύ αγαπητός. Εκείνος που δεν χαίρεται με υλικές χαρές ούτε λυπάται με υλικές λύπες, που δεν θρηνεί με υλικές απώλειες ούτε επιθυμεί υλικά κέρδη και που απαρνείται και τα ευοίωνα και τα δυσοίωνα πράγματα, Μου είναι πολύ αγαπητός. Εκείνος που είναι ίσος με φίλους και εχθρούς, που είναι ισορροπημένος στις τιμές και στην ατίμωση, στο κρύο και στη ζέστη, στην ευτυχία και στη δυστυχία, στον έπαινο και στον ψόγο· που είναι πάντα απαλλαγμένος από τη μόλυνση (των εγκοσμίων συναναστροφών), που είναι πάντα σιωπηλός και ικανοποιημένος με οτιδήποτε, που δεν νοιάζεται καθόλου για τη διαμονή του, που είναι σταθερός στη γνώση και Μου προσφέρει υπηρεσία αφοσίωσης, Μου είναι πολύ αγαπητός.    Εκείνος που ακολουθεί αυτόν τον ακατάλυτο δρόμο της υπηρεσίας αφοσίωσης όπως τον έχω περιγράψει και αφιερώνεται αποκλειστικά σε αυτόν με πίστη, κάνοντας υπέρτατο στόχο Εμένα, Μου είναι εξαιρετικά αγαπητός. (Μπαγκαβάντ-γκίτα 12.13-20)

Ακόμα και αν κάποιος δεν βρίσκεται σε αυτή την υπερβατική θέση, αν απλώς επικροτεί αυτή την υπερβατική ζωή, γίνεται και αυτός πολύ αγαπητός στον Κρίσνα. Στη Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ (2.2.5) αναφέρεται ότι ένας αφοσιωμένος υπηρέτης του Κυρίου θα πρέπει να εξαρτάται πάντοτε από το έλεος του Υπερτάτου Κυρίου και ότι όσον αφορά στις υλικές ανάγκες του, θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος με οτιδήποτε αποκτά χωρίς προσπάθεια. Σχετικά με αυτό, η συμβουλή του Σουκαντέβα Γκοσουάμι ήταν ότι ένας αφοσιωμένος υπηρέτης δεν θα πρέπει να πλησιάζει ποτέ έναν υλιστή για κανενός είδους βοήθεια. Όσον αφορά στις σωματικές ανάγκες, μπορεί κανείς να πάρει ένα σκισμένο ρούχο που θα βρεί στον δρόμο, μπορεί να πάρει καρπούς που προσφέρουν τα δέντρα, μπορεί να πιει το νερό που κυλά στα ποτάμια και μπορεί να ζήσει σε σπηλιές που έχει φτιάξει η φύση. Ακόμα και αν κάποιος αδυνατεί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα, θα πρέπει παρ’ όλα αυτά να εξαρτάται πλήρως από τον Υπέρτατο Κύριο, κατανοώντας ότι ο Υπέρτατος Κύριος παρέχει σε όλους τροφή και καταφύγιο. Θα πρέπει να κατανοήσει ότι ο Κύριος δεν θα παραλείψει ποτέ να φροντίσει τον αφοσιωμένο υπηρέτη Του που είναι πλήρως εγκαταλελειμμένος σε Αυτόν. Σε κάθε περίπτωση, ο αφοσιωμένος υπηρέτης είναι πάντοτε προστατευμένος και συνεπώς δεν θα πρέπει να έχει καθόλου αγωνία για τη συντήρησή του.

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος