Το λάθος

Λίγα λόγια του Σρίλα Πραμπουπάντα σχετικά με τις διορθώσεις των βιβλίων του και την αρχή της άρσα-πραγιόγκα

 

«Αν κάποιος είναι πολύ μεγάλος, δεν υπάρχει λάθος. Άρσα-πραγιόγκα σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν ανακολουθίες, αλλά είναι εντάξει. Όπως ακριβώς με τον Σαίξπηρ, μερικές φορές υπάρχουν περίεργες χρήσεις της γλώσσας, αλλά είναι αποδεκτός ως αυθεντία. Τα έχω εξηγήσει όλα αυτά τα πράγματα στον Πρόλογο του Πρώτου Άσματος».

(Γράμμα στον Μανντάλι Μπάντρα, Τζαϊπούρ, 20 Ιανουαρίου 1972)

«Επομένως, αν δεν είναι κάποιος αυτοσυνειδητοποιημένος, δεν υπάρχει ουσιαστικά λόγος να γράφει για τον Κρίσνα. Το υπερβατικό γράψιμο δεν εξαρτάται από την υλική εκπαίδευση. Εξαρτάται από την πνευματική εκπαίδευση. Θα δείτε, λοιπόν, στα σχόλια της Μπαγκαβατάμ από τους διάφορους ατσάρια ότι ακόμα και αν υπάρχουν κάποιες ασυνέπειες, είναι αποδεκτές ως άρσα-πραγιόγκα. Θα πρέπει να παραμένουν όπως ακριβώς είναι».

(Διάλεξη για τα εδάφια 7.5.23-24 της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ, Βρινντάβανα, 31 Μαρτίου 1976)

 

«Ράντα-βάλλαμπα: Είναι περίπου οχτώ ή εννέα νεαροί. Βελτιώνονται αρκετά. Τώρα ο Τζαγκαννάτα έχει ορισμένες ερωτήσεις σχετικά με τις διορθώσεις των βιβλίων. Στην εικοστή όγδοη στροφή λέει, ‘Τότε λάτρεψε τον Σρι Κρίσνα, την ουσία όλων των Βεδών, με αυτόν τον ύμνο’.

Πραμπουπάντα: Τι είναι; Η ‘Μπράμα-σαμχίτα ; ’

Ράντα-βάλλαμπα: Ναι.

Πραμπουπάντα: Και τι είναι;

Ράντα-βάλλαμπα: Λέει λοιπόν, ‘Τότε λάτρεψε τον Σρι Κρίσνα, την ουσία όλων των Βεδών, με αυτόν τον ύμνο’.

Πραμπουπάντα: Πού είναι;

Ράντα-βάλλαμπα: Είναι η στροφή είκοσι οχτώ, ‘Τότε λάτρεψε τον Σρι Κρίσνα’. Ο Τζαγκαννάτα λέει ότι θα έπρεπε να είναι, ‘Τότε λάτρεψε…’

Πραμπουπάντα:  Όχι .Όχι. Ο Τζαγκαννάτα δεν μπορεί να το διορθώσει. Πρέπει να εγκαταλείψει αυτή την κακή συνήθεια.

Ράντα-βάλλαμπα: Θα πρέπει, λοιπόν, να το αφήσουμε ακριβώς όπως είναι.

Πραμπουπάντα: Α ναι. Δεν θα πρέπει να είσαστε πιο μορφωμένοι…

Ράντα-βάλλαμπα: Δεν άλλαξε κάποια από τις λέξεις. Απλώς…

Πραμπουπάντα: Τίποτα…Αυτό θα πρέπει να απαγορεύεται αυστηρά.

Ράντα-βάλλαμπα: Επομένως, όχι διορθώσεις. Αυτό απλοποιεί τα πράγματα.

Πραμπουπάντα: Μπορούν να διαχωρίσουν τα συνώνυμα. Αυτό είναι όλο.

Ράντα-βάλλαμπα: Τα συνώνυμα. Τότε ακόμα και…

Πραμπουπάντα: Αυτή είναι η τάση του, να διορθώνει. Αυτό είναι πολύ κακό. Δεν πρέπει να το κάνει αυτό.

Ράντα-βάλλαμπα: Τότε απλώς θα το ξεχάσω.

Πραμπουπάντα: Το σύστημα είναι το εξής: οτιδήποτε έχει κάνει η αυθεντία, ακόμα και να υπάρχει λάθος, θα πρέπει να είναι αποδεκτό.

Ράντα-βάλλαμπα: Α!

Πραμπουπάντα: Ασα-πραγια (Άρσα-πραγιόγκα). Αυτό είναι συνήθ…Δεν θα πρέπει να γίνει πιο μορφωμένος από την αυθεντία. Αυτό είναι πολύ κακή συνήθεια.

Ράντα-βάλλαμπα: Πάντα αναρωτιόταν πώς θα πρέπει να σκέφτεται. Θα του το πω, λοιπόν. Σκέφτεται, ‘Αν νομίζω ότι βλέπω κάποιο λάθος, τι θα πρέπει να σκέφτομαι;’. Θα του πω αυτό που είπατε.

Πραμπουπάντα: Δεν μπορεί να δει λάθη. Αυτός είναι το λάθος. (γέλια) Θα πρέπει…Αυτά κάνει αυτός ο ηλίθιος. Δεν θέλω».

(Απόσπασμα από μία συνομιλία του Σρίλα Πραμπουπάντα με μαθητή του σχετικά με τις διορθώσεις των βιβλίων του, αλλά και των έργων των ατσάρια γενικότερα, 27 Φεβρουαρίου 1977, Μάγιαπουρ, Ινδία. Αργότερα, κάποιοι «μαθητές» του «διόρθωσαν» χωρίς την έγκρισή του, μόνο στην «Μπαγκαβάντ-γκίτα όπως ακριβώς είναι» , περισσότερα από 5.000 «λάθη».)

 

   «Εξάλλου, εκείνα τα λογοτεχνικά έργα που είναι γεμάτα με περιγραφές της υπερβατικής δόξας του ονόματος, της φήμης, της μορφής και των διασκεδάσεων του απεριόριστου Υπερτάτου Κυρίου είναι δημιουργίες υπερβατικές, προορισμένες να προκαλέσουν επανάσταση στην ασεβή ζωή ενός παραπλανημένου πολιτισμού. Τέτοια υπερβατικά έργα, ακόμα και αν έχουν συντεθεί ακανόνιστα, ακούγονται, τραγουδιούνται και είναι αποδεκτά από ανθρώπους αγνούς και τελείως έντιμους».

…Γνωρίζουμε ότι η έντιμη απόπειρα που κάνουμε να παρουσιάσουμε αυτό το μέγα λογοτεχνικό έργο που μεταφέρει υπερβατικά μηνύματα για την αναβίωση σε όλους τους ανθρώπους της συνείδησης του Θεού και για τον εξαγνισμό της ατμόσφαιρας σε όλο τον κόσμο ενέχει πολλές δυσκολίες. Είναι βέβαιο ότι η παρουσίαση του έργου σε μία ξένη γλώσσα δεν θα είναι ικανοποιητική από γλωσσική άποψη, καθώς επίσης και ότι θα υπάρξουν πολλές ανακολουθίες, παρά την έντιμη προσπάθεια να το παρουσιάσουμε με τον κατάλληλο τρόπο. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι παρ’ όλα τα γλωσσικά μας λάθη, θα ληφθεί υπόψη η σοβαρότητα του θέματος και οι ηγέτες της κοινωνίας θα το αποδεχθούν, επειδή είναι μία ειλικρινής απόπειρα εξύμνησης του Παντοδύναμου Θεού. Όταν ένα σπίτι πάρει φωτιά, οι ένοικοι του σπιτιού βγαίνουν έξω και ζητούν βοήθεια από τους γείτονες, που πιθανόν να είναι ξένοι. Παρόλο που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα τους, τα θύματα της φωτιάς εκφράζουν την ανάγκη τους και οι γείτονες καταλαβαίνουν, παρά το γεγονός ότι δεν εκφράζονται στην ίδια γλώσσα. Το ίδιο πνεύμα συνεργασίας χρειάζεται για τη μετάδοση αυτού του υπερβατικού μηνύματος της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ σε κάθε άκρη της μολυσμένης ατμόσφαιρας αυτού του κόσμου. Σε τελευταία ανάλυση, πρόκειται για μια επιστήμη πνευματικών αξιών και γι’ αυτό μας απασχολεί η τεχνική της μέθοδος και όχι η γλώσσα. Αν η ανθρωπότητα κατανοήσει την τεχνική αυτού του περίφημου έργου, θα υπάρξει επιτυχία.

…Γι’ αυτόν τον λόγο είμαστε βέβαιοι ότι όλοι οι άνθρωποι θα καλωσορίσουν τη Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ, παρόλο που παρουσιάζεται με τόσα εκφραστικά λάθη, επειδή συνιστάται από τον Σρι Νάραντα, που με τόση καλοσύνη έχει εμφανισθεί σε αυτό το κεφάλαιο. (Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ 1.5.11)

Η Αυτού Θεία Χάρη Α. Τσ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα

Απόδοση στα ελληνικά: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος