Οργανωμένη θρησκεία

του Σρίλα Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Πραμπουπάντα

Ο Σρι Κρίσνα φανερώνει την αιώνια γέννησή Του, την αγνή γνωστική ουσία της υπηρετούσας ψυχής, η οποία βρίσκεται πάνω από κάθε εγκόσμιο περιορισμό, ο δε Βασιλιάς Κάμσα* είναι ο χαρακτηριστικός επιθετικός εμπειριστής, πάντα σε επιφυλακή για την εμφάνιση της αλήθειας, με σκοπό να Την καταστείλει πριν βρει τον χρόνο να αναπτυχθεί. Αυτό δεν συνιστά υπερβολή της αληθινής έννοιας της συνεπούς εμπειρικής θέσης. Ο υλιστής έχει μία φυσική αποστροφή για το υπερβατικό. Είναι διατεθειμένος να συνδέσει τα δύο και να ισχυρισθεί ότι η πίστη στο ακατανόητο γεννά τον δογματισμό και την υποκρισία, μεταμφιεσμένα ως θρησκεία. Βρίσκεται επίσης υπό την επιρροή της πλάνης ότι δεν υπάρχει πραγματική διαχωριστική γραμμή μεταξύ υλικού και πνευματικού και σε αυτή την πλάνη ενθαρρύνεται από ερμηνείες των γραφών από πρόσωπα της ίδιας νοοτροπίας με αυτόν. Αυτό περιλαμβάνει τους λεξικογράφους ερμηνευτές.

Η λεξικογραφική ερμηνεία υποστηρίζεται από τον Κάμσα ως η αληθινή επιστημονική εξήγηση των γραφών και αυτό συμφωνεί πλήρως με την απέχθεια και τον τρόμο του για το υπερβατικό. Αυτοί οι λεξικογραφικοί ερμηνευτές απασχολούνται από τον Κάμσα για να καταστείλουν την πρώτη ύποπτη εμφάνιση κάθε γνήσιας πίστης στο υπερβατικό. Ο Βασιλιάς Κάμσα γνωρίζει πολύ καλά πως αν επιτραπεί μία φορά στην πίστη στο υπερβατικό να αναπτυχθεί, είναι βέβαιο ότι θα αναστατώσει κάθε εμπειρική προσπάθειά του.

Υπάρχει ιστορικό έδαφος για τέτοιους φόβους. Κατά συνέπεια, αν πρέπει η κυριαρχία του εμπειρισμού να διατηρηθεί άθικτη, θα είναι απαραίτητο να μη χαθεί ούτε μία στιγμή για τον διασυρμό της υπερβατικής αίρεσης τη στιγμή που απειλεί στα σοβαρά να εμφανισθεί. Ο Βασιλιάς Κάμσα, ενεργώντας βάσει αυτού του παραδοσιακού φόβου, δεν καθυστερεί ποτέ να πάρει τις επιστημονικές προφυλάξεις της τοποθέτησης εμπειριστών δασκάλων των γραφών, υποστηριζομένων από βοηθήματα λεξικών, γραμματικής και κάθε εμπειρικής πανουργίας, για να ευτελίσει με την επίδειξη αληθοφανών επιχειρημάτων, βασισμένων σε υποθετικές αρχές, την αληθινή ερμηνεία της αιώνιας θρησκείας που αποκαλύπτεται από τις γραφές.

Ο Κάμσα είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι η πίστη στο υπερβατικό μπορεί να εξαλειφθεί αποτελεσματικά από τον εμπειρισμό, αν υιοθετηθούν άμεσα και αποφασιστικά μέτρα στο ξεκίνημά της. Αποδίδει την αποτυχία του αθεϊσμού κατά το παρελθόν στην παραμέληση της λήψης τέτοιων μέτρων πριν δοθεί στη θεϊστική πλάνη ο χρόνος να εξαπλωθεί ανάμεσα στις φανατικές μάζες.

Αλλά ο Κάμσα υπολογίζει χωρίς τον ξενοδόχο. Όταν γεννιέται ο Κρίσνα, είναι ικανός να χαλάσει όλα τα καταχθόνια σχέδια εναντίον όσων έχουν πληροφορηθεί από Αυτόν για την έλευσή Του. Η φαινομενικά αναίτια πίστη που επιδεικνύουν κάποια πρόσωπα ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου και συνθηκών ενδέχεται να σαστίζει όλους τους μαινόμενους εμπειριστές, οι οποίοι είναι για λόγους αρχής ενάντιοι στην Απόλυτη Αλήθεια, η εμφάνιση της οποίας είναι άκρως ασυμβίβαστη με την κυριαρχία του εμπειρισμού.

Αλλά καμία εχθρική απόπειρα των εμπειριστών, των οποίων η κυριαρχία μέχρι εκείνη τη στιγμή φαίνεται να είναι καλά εδραιωμένη στον νου των παραπλανημένων ψυχών αυτού του κόσμου, δεν μπορεί να αποτρέψει κανέναν από το να ακολουθήσει αποκλειστικά την Αλήθεια όταν εκδηλώνει τη γέννησή Της στην αγνή γνωστική ουσία της ψυχής.

Η Πούτανα** είναι ο φονιάς όλων των νηπίων. Το βρέφος, όταν βγαίνει από τη μήτρα της μητέρας του, πέφτει αυτοστιγμεί στα χέρια των ψευτοδασκάλων της θρησκείας. Αυτοί οι δάσκαλοι κατορθώνουν να προλάβουν τις απόπειρες του καλού δασκάλου, του οποίου τη βοήθεια δεν ζητούν ποτέ οι άθεοι αυτού του κόσμου κατά τη βάφτιση των βρεφών τους. Αυτό διασφαλίζεται από τις διευθετήσεις όλων των εδραιωμένων εκκλησιών σε όλο τον κόσμο. Έχουν επιτύχει μόνο στο να προμηθεύουν άγρυπνες Πούτανα, προκειμένου να επιφέρουν την πνευματική καταστροφή των άνθρώπων από τη στιγμή της γέννησής τους με τη συνεργασία των υλιστών γονέων τους. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να εμποδίσει αυτές τις Πούτανα από το να γίνουν κάτοχοι των αμβώνων. Αυτό οφείλεται στη γενική επικράτηση αθεϊστικής διάθεσης στους ανθρώπους αυτού του κόσμου.

Η εκκλησία με τις καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης σε αυτόν τον κολασμένο κόσμο είναι η εκκλησία του αθεϊσμού, κάτω από τον βολικό μανδύα του θεϊσμού. Οι εκκλησίες έχουν αποδειχθεί πάντα οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της χυδαιότερης μορφής υλισμού, μπροστά στον οποίο οπισθοχωρούν ακόμη και οι χειρότεροι μη εκκλησιαστικοί εγκληματίες.

Αυτές οι παρατηρήσεις δεν γίνονται από καμία εσκεμμένη αντιπολίτευση προς τον χειροτονημένο κλήρο. Ο αρχικός σκοπός των εδραιωμένων εκκλησιών πιθανόν να μην είναι πάντα ανάρμοστος. Αλλά καμία σταθερή θρησκευτική διευθέτηση για την καθοδήγηση των μαζών δεν έχει ακόμη επιτύχει. Ο Υπέρτατος Κύριος Σρι Τσετάνια Μαχαπραμπού, ακολουθώντας τη διδασκαλία των γραφών, προστάζει την πλήρη απουσία συμβατικότητας για τους δασκάλους της αιώνιας θρησκείας. Δεν έπεται ότι η μηχανική υιοθέτηση μη συμβατικής ζωής από κάποιον θα τον κάνει κατάλληλο δάσκαλο της θρησκείας. Οι κανονισμοί είναι απαραίτητοι για τον έλεγχο του εγγενούς υλισμού των υποκείμενων σε όρους ψυχών.

Καμία όμως μηχανική ρύθμιση δεν έχει αξία, ακόμη και για έναν τέτοιο σκοπό. Ο γνήσιος δάσκαλος της θρησκείας δεν είναι ούτε προϊόν ούτε υποστηρικτής κάποιου μηχανικού συστήματος. Κατά τον ίδιο τρόπο, στα χέρια του κανένα σύστημα δεν έχει την ευκαιρία να εκφυλισθεί σε άψυχη διευθέτηση. Η απλή επιδίωξη παγιωμένων δογμάτων και παγιωμένων λειτουργιών δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον στο αληθινό πνεύμα του δόγματος ή της λειτουργίας.

Η ιδέα της οργανωμένης εκκλησίας σε κατανοητή μορφή σημαδεύει πράγματι το τέλος της ζώσας πνευματικής κίνησης. Τα μεγάλα εκκλησιαστικα ιδρύματα είναι οι τάφροι και τα φράγματα για να συγκρατούν το ρεύμα το οποίο δεν μπορεί να συγκρατηθεί από τέτοια τεχνάσματα. Δείχνουν, μάλιστα, από την πλευρά των μαζών μία διάθεση εκμετάλλευσης της πνευματικής κίνησης για τον δικό τους σκοπό. Δείχνουν επίσης ολοφάνερα το τέλος της απόλυτης και αντισυμβατικής καθοδήγησης του γνήσιου πνευματικού δασκάλου. Οι άνθρωποι αυτού του κόσμου κατανοούν τα αποτρεπτικά συστήματα και δεν έχουν ιδέα για τη μη αποτρεπτική, τη θετική αιώνια ζωή. Ούτε μπορεί να υπάρξει κάποιο γήινο τέχνασμα για τη μόνιμη διατήρηση της αιώνιας ζωής σε αυτό το εγκόσμιο επίπεδο σε μαζική κλίμακα.

Κάνουν, κατά συνέπεια, μεγάλο σφάλμα όσοι προσβλέπουν στη βελτίωση της εγκόσμιας κατάστασης με οποιαδήποτε εγκόσμια έννοια από την εγκόσμια επιτυχία οποιασδήποτε αληθινά πνευματικής κίνησης. Είναι ακριβώς όσοι έχουν αυτές τις εγκόσμιες προσδοκίες που γίνονται προστάτες της κακόβουλης φυλής των ψευτοδασκάλων της θρησκείας, των Πούτανα, των οποίων η προσφιλής λειτουργία είναι να καταπνίγουν τη θεϊστική διάθεση τη στιγμή της αναμενόμενης εμφάνισής της. Όμως η αληθινή θεϊστική διάθεση δεν μπορεί ποτέ να καταπνιγεί από τις προσπάθειες αυτών των Πούτανα. Οι Πούτανα έχουν εξουσία μόνο στους άθεους. Είναι μία αχάριστη αλλά ευεργετική δουλειά, την οποία κάνουν προς όφελος των απρόθυμων θυμάτων τους.

Αλλά αμέσως μόλις η θεϊστική διάθεση εμφανισθεί στην αγνή γνωστική ουσία της αφυπνισμένης ψυχής, στις Πούτανα επιβάλλεται σιωπητήριο κατά το πολύ πρώιμο στάδιο της επαφής τους με τον νεογέννητο Κρίσνα. Ο επίδοξος φονιάς σκοτώνεται ο ίδιος. Αυτή είναι η ανταμοιβή των αρνητικών υπηρεσιών που οι Πούτανα προσφέρουν άθελά τους στην υπόθεση του θεϊσμού, στραγγαλίζοντας κάθε υποκριτική επίδειξη εναντίον της δικής τους υποκρισίας.

Αλλά στην Πούτανα δεν αρέσει καθόλου να δέχεται την ανταμοιβή της στη μοναδική μορφή που συνεπάγεται την ολική καταστροφή της λανθασμένης προσωπικότητάς της. Ούτε στον Βασιλιά Κάμσα αρέσει να χάνει τις υπηρεσίες των πλέον έμπιστων πρακτόρων του. Το αποτελεσματικό σιωπητήριο όλης της φυλής των ψευτοδασκάλων της θρησκείας είναι η πρώτη ξεκάθαρη ένδειξη της εμφάνισης του Απολύτου στο εγκόσμιο επίπεδο. Ο γνήσιος δάσκαλος του Απολύτου σαλπίζει την Έλευση του Κρίσνα με την ασυμβίβαστη εκστρατεία του εναντίον των ψευτοδασκάλων της θρησκείας.

Σρίλα Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Πραμπουπάντα

______________________________________________________

*Κάμσα: δαίμονας, αδελφός της μητέρας του Κρίσνα, της Ντεβάκι. Φυλάκισε τον πατέρα του Ουγκράσενα, τον Βασιλιά της Ματούρα και άρπαξε τον θρόνο του. Φυλάκισε επίσης τον πατέρα του Κρίσνα, τον Βασουντέβα, μαζί με την Ντεβάκι, αφού άκουσε μια προφητεία, ότι ο όγδοος γιος της Ντεβάκι θα τον σκοτώσει. Σκότωσε τα πρώτα έξι παιδιά της Ντεβάκι, αλλά αργότερα, ο Κρίσνα, το όγδοο παιδί, τον σκότωσε και επανέφερε στον θρόνο τον Ουγκράσενα, αφού προηγουμένως είχε σκοτώσει όλους τους δαίμονες που έστελνε ο Κάμσα για να Τον σκοτώσουν, ένας από τους οποίους ήταν η Πούτανα.

**Πούτανα: ένας από τους δαίμονες που έστειλε ο Κάμσα στην Γκοκούλα για να σκοτώσουν τον Κρίσνα. Είχε τη μορφή μιας πανέμορφης γυναίκας, που θέλησε να θηλάσει τον Κρίσνα με το δηλητηριασμένο γάλα του στήθους της. Όμως ο Κρίσνα μαζί με το γάλα της, ρούφηξε και τη ζωή της. (Σημ. του μετ.)

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος