Η συναναστροφή με σάντου

Ο Κύριος Σρι Τσετάνια Μαχαπραμπού, ο μέγας κήρυκας των αρχών της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ, έχει τονίσει τη σημασία της συναναστροφής με σάντου, αγνούς αφοσιωμένους υπηρέτες του Κυρίου. Είπε πως ακόμα και με μιας στιγμής συναναστροφή με έναν αγνό αφοσιωμένο υπηρέτη, μπορεί κανείς να επιτύχει κάθε τελειότητα. Δεν ντρεπόμαστε να παραδεχθούμε ότι ζήσαμε αυτό το γεγονός στην πράξη. Αν δεν είχαμε δεχθεί την εύνοια της Αυτού Θείας Χάρης Σριμάντ Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Μαχαράζα, στην ολιγόλεπτη πρώτη συνάντησή μας, θα μας ήταν αδύνατο να αναλάβουμε αυτό το δύσκολο έργο της απόδοσης της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ στα αγγλικά. Αν δεν τον είχαμε συναντήσει εκείνη την ευτυχισμένη στιγμή, θα μπορούσαμε να έχουμε γίνει ένας σπουδαίος επιχειρηματίας, αλλά δεν θα μπορούσαμε ποτέ να γίνουμε ικανοί να βαδίσουμε τον δρόμο της απελευθέρωσης και να υπηρετούμε πραγματικά τον Κύριο υπό την καθοδήγηση της Αυτού Θείας Χάρης. Και εδώ συναντάμε άλλο ένα έμπρακτο παράδειγμα, αυτό της επίδρασης της συναναστροφής του Βιντούρα στον Ντριταράστρα. Ο Μαχαράζα Ντριταράστρα ήταν δεμένος σφιχτά σε ένα δίχτυ υλικών σχέσεων, συνδεδεμένων με την πολιτική, την οικονομία και την οικογενειακή προσκόλληση και έκανε ό,τι του ήταν δυνατό για να πραγματοποιήσει την υποτιθέμενη επιτυχία βάσει των σχεδίων του, αλλά συνάντησε την απογοήτευση από την αρχή έως το τέλος, όσον αφορά στις υλικές του δραστηριότητες. Και παρ’ όλα αυτά, παρά την αποτυχημένη ζωή του, πραγματοποίησε τη μέγιστη επιτυχία, την αυτοσυνειδητοποίηση, χάρη στη δυνατή διδασκαλία ενός αγνού αφοσιωμένου υπηρέτη του Κυρίου, που είναι χαρακτηριστικό σύμβολο σάντου. Γι’ αυτό οι γραφές επιτάσσουν τη συναναστροφή μόνο με σάντου και τη απόρριψη κάθε άλλου είδους συναναστροφής. Αν κάποιος εφαρμόσει αυτή την εντολή, θα έχει άφθονες ευκαιρίες να ακούσει τους σάντου, οι οποίοι μπορούν να κάνουν κομμάτια τα δεσμά της απατηλής αγάπης του υλικού κόσμου. Είναι γεγονός ότι ο υλικός κόσμος είναι μια μεγάλη πλάνη, επειδή όλα φαίνονται να είναι χειροπιαστή πραγματικότητα, αλλά την επόμενη στιγμή αυτή η δήθεν πραγματικότητα εξατμίζεται σαν τον ορμητικό αφρό της θάλασσας ή σαν ένα σύννεφο στον ουρανό. Ένα σύννεφο στον ουρανό φαίνεται αναμφισβήτητα να είναι πραγματικότητα επειδή φέρνει βροχή και εξαιτίας της βροχής εμφανίζονται τόσο πολλά πρόσκαιρα πράσινα πράγματα, αλλά σε τελευταία ανάλυση, με την πάροδο του χρόνου όλα εξαφανίζονται, και συγκεκριμένα, και το σύννεφο, και η βροχή και η πράσινη βλάστηση. Ο ουρανός όμως, καθώς  και η ποικιλία των ουράνιων σωμάτων παραμένουν για πάντα. Κατά τον ίδιο τρόπο, η Απόλυτη Αλήθεια, η οποία παρομοιάζεται με τον ουρανό, παραμένει αιωνίως, ενώ η πρόσκαιρη σαν σύννεφο πλάνη έρχεται και παρέρχεται. Τα ανόητα ζωντανά όντα έλκονται από το πρόσκαιρο σύννεφο, αλλά οι νοήμονες άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για τον αιώνιο ουρανό και όλη την ποικιλομορφία του.

(Σχόλιο του Σρίλα Πραμπουπάντα για το εδάφιο 29 του Δέκατου Τρίτου Κεφαλαίου του Πρώτου Άσματος της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ, με τίτλο «Ο Ντριταράστρα αφήνει το σπίτι του».)

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος