Η ιδέα του Κρίσνα

(Ένα δοκίμιο της Αυτού Θείας Χάρης Μπάκτι Ρακσάκα Σρίλα Σριντάρα Ντέβα Γκοσουάμι)

Η υποταγή δεν είναι λεκτική συναλλαγή. Υποταγή σημαίνει όχι μόνο να εγκαταλείψει κανείς τα υπάρχοντά του, αλλά να συνειδητοποιήσει ότι τα ίδια τα υπάρχοντα είναι ψεύτικα. Δεν είμαι ο αφέντης κανενός. Δεν είμαι  αφέντης ούτε του εαυτού μου. Υποταγή σημαίνει να προσφέρομε τα πάντα στον γκούρου και να απαλλαγούμε από τον ανίερο δεσμό με τόσο πολλά υπάρχοντα, έτσι ώστε να μην μας ενοχλούν συνεχώς, υπαινισσόμενα, «Εσύ είσαι ο αφέντης μας», και με αυτόν τον τρόπο να μας παραπλανούν.

   Θα πρέπει να σκεφτόμαστε, «Όλα ανήκουν στον Κύριο και στον αντιπρόσωπό Του, τον γκούρου. Εγώ δεν είμαι αφέντης κανενός.» Αυτού του είδους τη γνώση θα πρέπει να αποκτήσουμε και αυτό θα μας βοηθήσει στην αληθινή πνευματική πρόοδο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Θέλουμε την αλήθεια και θέλουμε να ελευθερωθούμε από ψεύτικες αντιλήψεις. Επομένως η σωστή ντίκσα, η πνευματική μύηση, μεταδίδει τη θεϊκή γνώση ότι τίποτα δεν ανήκει σ’ εμάς· όχι μόνο αυτό, αλλά ότι όλα ανήκουν στον Θεό, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας. Αυτή είναι η ιδέα της ντίκσα: «Ανήκω σε Αυτόν· όλα ανήκουν σε Αυτόν. Εγώ είμαι υπηρέτης Του και αυτά είναι τα αντικείμενα της υπηρεσίας Του.»

   Αυτή είναι η πραγματικότητα και εμείς υποφέρουμε κάτω από τη μη-πραγματικότητα σε έναν φανταστικό κόσμο. Ζούμε στη μακαριότητα των ανοήτων. Θα πρέπει να απαλλαγούμε από το φορτίο της αδιαφορίας, της μακαριότητας των ανοήτων και να προσπαθήσουμε να μπούμε στον αληθινό παράδεισο. Όταν θα έχουμε ρίξει μια κλεφτή ματιά στα χαρακτηριστικά του απόλυτου περιβάλλοντος της πραγματικότητας, και όταν θα έχουμε αποκτήσει έστω και λίγο σεβασμό για την αλήθεια, δεν θα μπορούμε πλέον να απολαύσουμε τα παραφερνάλια αυτού του κόσμου, όπως κάναμε προηγουμένως. Επειδή θα έχουμε αληθινή γεύση της ανώτερης αλήθειας, δεν θα βρίσκουμε κανένα θέλγητρο στον υλικό κόσμο. Δεν θα έχουμε πλέον τη διάθεση να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που έχουν σχέση με αυτόν τον κόσμο της απόλαυσης. Θα είμαστε αδιάφοροι.

   Γνωρίζουμε ότι η σχέση μας με την τωρινή διάθεση που έχουμε  για απόλαυση γεννά οδυνηρή αντίδραση. Αυτό μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε, αλλά δεν μπορούμε να το αφήσουμε πίσω μας. Δεν μπορούμε να κόψουμε εντελώς τη σχέση μας αυτή στο στάδιο του σάντανα, της πνευματικής πειθαρχίας. Δεν έχουμε, όμως, άλλη λύση. Η έλξη μας για τη θετική αλήθεια θα πρέπει να αυξάνεται όλο και περισσότερο, και σταδιακά η έλξη μας για τα παραφερνάλια και τις υποχρεώσεις μας θα εξαφανιστεί. Παρόλο που μπορεί επανειλημμένως να αποτυγχάνουμε, θα μας είναι  αδύνατο να εγκαταλείψουμε αυτή την ιδέα. Θα επιχειρούμε ξανά και ξανά να προοδεύσουμε προς την αλήθεια, και όταν αποτυγχάνουμε, η καρδιά μας θα πονά στη σκέψη ότι έχουμε ηττηθεί επανειλημμένως από τους εχθρούς που είναι παντού γύρω μας.

   Αλλά η φωτιά της συνείδησης του Κρίσνα είναι εκεί, και αυτή η φωτιά δεν πρόκειται να σβήσει. Είναι μία σπίθα αιώνιας αλήθειας. Η φωτιά, λοιπόν, θα εξακολουθήσει να καίει και η μέρα θα έλθει που οι εχθροί που μας περιτριγυρίζουν θα υποχρεωθούν να αποσυρθούν μια και καλή. Μία μέρα θα διαπιστώσουμε ότι ο Κρίσνα έχει σιγά-σιγά αιχμαλωτίσει ολόκληρη την καρδιά μας και οι άλλοι έχουν αποσυρθεί για πάντα· δεν είναι πλέον παρόντες για να μας βασανίσουν στον διανοητικό κύκλο μας. Θα διαπιστώσουμε ότι αυτά τα ανεπιθύμητα πράγματα ήταν σαν μανιτάρια· γεννήθηκαν από το χώμα του νου μας, αλλά τώρα έχουν όλα τους φύγει και είναι νεκρά. Έχουν όλα τους φύγει μακριά, και στην καρδιά μας είναι μόνο ο Κρίσνα. Τότε, η καρδιά μας είναι γεμάτη μόνο με τον Κρίσνα, γεμάτη με την ιδέα του Κρίσνα.

   Κάποτε, ο Σρίλα Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Τάκουρ είπε σε έναν μαθητή του στη διάρκεια της μύησης στο μάντρα Χάρε Κρίσνα ότι θα πρέπει να επιτρέπουμε στον Κρίσνα να αποβιβασθεί στην καρδιά μας, όπως ένα στράτευμα αποβιβάζεται στη στεριά από το ναυτικό. Τα πλοία μεταφέρουν ένα στράτευμα, και όταν το στράτευμα αποβιβασθεί, αρχίζει η μάχη και καταλαμβάνουν ολόκληρη τη χώρα, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ, που είπε, «Veni vidi vici, ήλθα, είδα, κατέκτησα.» Πρέπει, λοιπόν, να επιτρέψουμε στον Κρίσνα να αποβιβασθεί στην καρδιά μας. Και τότε θα αρχίσει η μάχη.

   Ποια είναι η πρόταση της συνείδησης του Κρίσνα και ποια είναι η πρόταση τόσο πολλών άλλων αντιλήψεων; Όλες τους μας δίνουν διαβεβαιώσεις από αμνημονεύτων χρόνων, λέγοντας, «Θα σου δώσω αυτό, θα σου δώσω εκείνο,» αλλά η αντίληψη του Κρίσνα θα μπει και θα πει, «Ισχυρίζομαι το εξής: όλα είναι δικά Μου και εσείς όλοι παραβιάζετε ξένη ιδιοκτησία.» Και η μάχη θα αρχίσει· τα ανεπιθύμητα πράγματα είναι βέβαιο πως θα αποσυρθούν και η συνείδηση του Κρίσνα θα αιχμαλωτίσει ολόκληρη την καρδιά. Αυτή είναι η μέθοδος. Η συνείδηση του Κρίσνα πρέπει απλώς να προσγειωθεί μέσα στην καρδιά μας. Με κάποιον τρόπο, από έναν αγνό αφοσιωμένο υπηρέτη, λίγη αληθινή συνείδηση του Κρίσνα θα πρέπει να μπει στην καρδιά μας από το αφτί, και ο Κρίσνα θα προμηθεύσει ό,τι είναι απαραίτητο. Όποιος έχει αποκτήσει έστω και τον ελάχιστο σεβασμό για τη συνείδηση του Κρίσνα έχει τη διαβεβαίωση ότι θα πετύχει στην πνευματική ζωή, σήμερα ή αύριο.

   Μπορεί να έχουμε υψώσει ψηλά τείχη σε όλες τις πλευρές για να προστατευθούμε, έτσι ώστε η συνείδηση του Κρίσνα να μην μπει, αλλά ο Κρίσνα είναι κλέφτης, και  ο κλέφτης δεν χρειάζεται πρόσκληση. Καμία προετοιμασία δεν χρειάζεται για την υποδοχή Του. Θα μπει για το δικό Του συμφέρον, και αυτή είναι η παρηγοριά μας. Η παρηγοριά μας είναι ότι ο Κρίσνα είναι κλέφτης. Η μάγια έχει υψώσει τα ψηλά της τείχη σε όλες τις πλευρές, αλλά τίποτα δεν είναι αρκετό για να σταματήσει τη συνείδηση του Κρίσνα. Ο Κρίσνα είναι κλέφτης και θα μπει μια μέρα στα κρυφά.

   Ο αφοσιωμένος υπηρέτης μπορεί να αποκαρδιωθεί με τη σκέψη, «Ο εχθρός βρίσκεται μέσα στο ίδιο μου το σπίτι· εχθροί μου είναι οι συγγενείς μου. Είμαι ανήμπορος.» Μπορεί να απογοητευθούμε, αλλά η συνείδηση του Κρίσνα δεν θα μας εγκαταλείψει με κανέναν τρόπο. Ο Κρίσνα θα επιμείνει, και με την πάροδο του χρόνου θα είναι κατακτητής. Και τα υπόλοιπα πράγματα, όσο στενή σχέση και αν έχουν μαζί μας μέσα σε ιδιωτικά και προστατευμένα δωμάτια της  καρδιάς μας, θα υποχρεωθούν να φύγουν. Θα πρέπει να φύγουν από κάθε γωνιά της καρδιάς μας. Ο Κρίσνα θα είναι κατακτητής. Ο Κρίσνα θα καταλάβει τα πάντα. Οι ανεπιθύμητες λάγνες επιθυμίες της καρδιάς μας είναι αλλότρια πράγματα. Είναι απλώς μανιτάρια. Όπως τα μανιτάρια, βγαίνουν έξω· δεν έχουν διαρκή σταθερότητα ή ρίζα. Δεν ριζώνουν στο χώμα. Μπορεί να νομίζουμε πως ό,τι έχουμε αποθηκεύσει στην καρδιά μας είναι πολύ οικείο και αγαπητό, και ότι έχει ήδη αναμειχθεί με εμάς ως τμήμα της ύπαρξής μας, αλλά όταν μπει η συνείδηση του Κρίσνα, όλα αυτά θα βγουν στην επιφάνεια σαν μανιτάρια.

    Στο κάτω-κάτω, είναι μανιτάρια· δεν έχουν πάτημα, δεν έχουν σύνδεση με το χώμα. Απλώς επιπλέουν. Όλα τα υλικά ενδιαφέροντα επιπλέουν απλώς στην επιφάνεια. Δεν έχουν βαθιές ρίζες μέσα και έξω από το σύνολο της ύπαρξής μας. Μόνο η συνείδηση του Κρίσνα είναι παντού, μέσα σε όλα τα τμήματτα της ύπαρξής μας. Άρα τα μανιτάρια θα υποχρεωθούν να εξαφανισθούν μία μέρα. Αυτό επιβεβαιώνεται στη Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ (2.8.5):

πραβισταχ καρνα-ρανντρενα   σβαναμ μπαβα-σαρορουχαμ

ντουνοτι σαμαλαμ κρισναχ   σαλιλασια γιατα σαρατ

   Όταν ο Κρίσνα μπει στην καρδιά από το αφτί, αιχμαλωτίζει τον λωτό της καρδιάς και μετά, σιγά-σιγά, κάνει όλη τη σκόνη της καρδιάς να εξαφανιστεί. Όπως όταν έρχεται το φθινόπωρο, όλο το νερό παντού γίνεται καθαρό, έτσι και όταν ο Κρίσνα μπει στην καρδιά μας, όλες οι ακαθαρσίες μέσα μας σιγά-σιγά εξαφανίζονται και μόνο ο Κρίσνα θα μείνει για πάντα.

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος