Η απόλυτη ανάγκη πνευματικού δασκάλου

(Διάλεξη του Σρίλα Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα τον Φεβρουάριο του 1936 στη Βομβάη της Ινδίας, στα μέλη της Γκωντίγια Μάτα, σε εκδήλωση προς τιμήν του πνευματικού τους δασκάλου Σρίλα Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Μαχαράζα)

σακσαντ-νταριτβενα σαμαστα-σαστραϊρ

ουκτας τατα μπαβιατα εβα σαντμπιχ

κιντου πραμπορ γιαχ πριγια εβα τασια

βανντε γκουροχ σρι-τσαραναραβιννταμ

«Στις εξ αποκαλύψεως γραφές αναφέρεται ότι ο πνευματικός δάσκαλος θα πρέπει να λατρεύεται όπως το Υπέρτατο Πρόσωπο της Θεότητας και οι αφοσιωμένοι υπηρέτες του Κυρίου υπακούουν σε αυτή την εντολή. Ο πνευματικός δάσκαλος είναι ο πλέον έμπιστος υπηρέτης του Κυρίου. Ας προσφέρουμε, λοιπόν, με σεβασμό την υποταγή μας στα όμοια με λωτό πόδια του πνευματικού μας δασκάλου.»

Κύριοι, εκ μέρους των μελών του παραρτήματος της Βομβάης της Γκωντίγια Μάτα, σας καλωσορίζω όλους, επειδή είχατε την καλοσύνη να έλθετε εδώ απόψε, σε αυτόν τον ομαδικό φόρο τιμής στα λωτοειδή πόδια του παγκόσμιου δασκάλου, του Ατσαριαντέβα, που είναι ο ιδρυτής αυτής της αποστολής Γκωντίγια και πρόεδρος-ατσάρια της Σρι Σρι Βίσβα-Βαϊσνάβα Ράτζα-σάμπα (της συνέλευσης διακεκριμένων Βαϊσνάβα) και εννοώ τον αιώνιο θεϊκό κύριό μου, τον Παραμαχάμσα Παριβρατζακατσάρια Σρι Σριμάντ Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Μαχαράζα.

Πριν από εξήντα δύο χρόνια, αυτή την ευοίωνη μέρα, ο Ατσαριαντέβα εμφανίσθηκε μετά από κάλεσμα του Τάκουρ Μπακτιβινόντα στο Σρι-κσέτρα Τζαγακαννάτα-ντάμα στο Πούρι.

Κύριοι, αυτή η προσφορά φόρου τιμής, όπως έχει οργανωθεί απόψε για τον Ατσαριαντέβα, δεν είναι υπόθεση μιας θρησκευτικής ομάδας, επειδή όταν μιλάμε για τη θεμελιώδη αρχή του γκουρουντέβα ή ατσαριαντέβα, μιλάμε για κάτι που έχει παγκόσμια εφαρμογή. Δεν τίθεται θέμα διάκρισης μεταξύ του δικού μου γκούρου από τον δικό σας ή οποιουδήποτε άλλου. Υπάρχει μόνο ένας γκούρου, ο οποίος εμφανίζεται σε απειρία μορφών για να διδάξει εσάς, εμένα και όλους τους άλλους.

Ο γκούρου ή ατσαριαντέβα, όπως μαθαίνουμε από τις έγκυρες γραφές, παραδίδει το μήνυμα του απόλυτου κόσμου, του υπερβατικού τόπου του Απολύτου Προσώπου, όπου όλα χωρίς διαφοροποίηση υπηρετούν την Απόλυτη Αλήθεια. Έχουμε ακούσει τόσο πολλές φορές: μαχατζανο γιενα γκαταχ σα πανταχ («Να διασχίσεις το μονοπάτι που έχει βαδίσει ο προηγούμενος ατσάρια»), αλλά έχουμε προσπαθήσει ελάχιστα να κατανοήσουμε το αληθινό νόημα αυτού του σλόκα. Αν μελετήσουμε εξονυχιστικά αυτή την πρόταση, καταλαβαίνουμε ότι ο μαχατζάνα είναι ένας και ότι ο βασιλικός δρόμος για τον υπερβατικό κόσμο είναι επίσης ένας. Στη Μουνντάκα Ουπανισάντ (1.2.12) αναφέρεται:

ταντ-βιγκιαναρταμ σα γκουρουμ εβαμπιγκατσετ

σαμιτ-πανιχ στροτριγιαμ μπραμα-νισταμ

«Για να μάθει κανείς την υπερβατική επιστήμη, θα πρέπει να πλησιάσει τον γνήσιο πνευματικό δάσκαλο σε σειρά μαθητικής διαδοχής, που είναι σταθεροποιημένος στην Απόλυτη Αλήθεια».

Έτσι, η εντολή που δίνεται εδώ είναι ότι για να δεχθεί κανείς αυτή την υπερβατική γνώση, θα πρέπει να πλησιάσει τον γκούρου. Συνεπώς, αν η Απόλυτη Αλήθεια είναι μία, πράγμα για το οποίο πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει διάσταση γνώμης, ο γκούρου δεν μπορεί να είναι δύο. Ο Ατσαριαντέβα για τον οποίο έχουμε συγκεντρωθεί εδώ απόψε, για να του προσφέρουμε ταπεινά φόρο τιμής, δεν είναι ο γκούρου ενός σχισματικού ιδρύματος ή ένας από τους πολλούς υπέρμαχους της αλήθειας. Αντιθέτως, είναι ο Τζάγκαντ-γκούρου, δηλαδή ο γκούρου όλων μας· η μόνη διαφορά είναι ότι κάποιοι υπακούουν σε αυτόν ολόψυχα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν υπακούουν ευθέως.

Στη Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ (11.17.27) αναφέρεται:

ατσαριαμ μαμ βιτζανιγιαν  ναβαμανιετα καρχιτσιτ

να μαρτια-μπουντιασουγιετα  σαρβα-ντεβαμαγιο γκουρουχ

«Θα πρέπει να καταλάβει κανείς ότι ο γκούρου είναι τόσο καλός όσο κι Εγώ», είπε ο ευλογημένος Κύριος. «Κανείς δεν θα πρέπει να ζηλεύει τον πνευματικό δάσκαλο ή να νομίζει ότι είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, επειδή ο πνευματικός δάσκαλος είναι το συνολικό άθροισμα όλων των ημιθέων». Δηλαδή, ο ατσάρια ταυτίζεται με τον Ίδιο τον Θεό. Δεν έχει καμία σχέση με τις υποθέσεις αυτού του κόσμου. Δεν κατέρχεται εδώ για να παρεμβαίνει σε θέματα πρόσκαιρων αναγκών, αλλά για να σώσει τις πεσμένες, υποκείμενες σε όρους ψυχές, τις ψυχές ή οντότητες που έχουν έλθει εδώ, στον υλικό κόσμο, με σκοπό να απολαύσουν με τον νου και τα πέντε όργανα των αισθήσεων. Εμφανίζεται ενώπιόν μας για να αποκαλύψει το φως των Βεδών και να μας δώσει τις ευλογίες της πλήρους ελευθερίας, την οποία θα πρέπει να λαχταρούμε σε κάθε βήμα στο ταξίδι της ζωής μας.

Η υπερβατική γνώση των Βεδών ειπώθηκε πρώτα από τον Θεό στον Μπράμα, τον δημιουργό αυτού του συγκεκριμένου σύμπαντος. Από τον Μπράμα η γνώση κατήλθε στον Νάραντα, από τον Νάραντα στον Βιασαντέβα, από τον Βιασαντέβα στον Μάντβα και με αυτή τη μέθοδο της μαθητικής διαδοχής η υπερβατική γνώση μεταδόθηκε από τον έναν μαθητή στον άλλο, μέχρι που έφτασε στον Κύριο Γκωράνγκα, τον Σρι Κρίσνα Τσετάνια, ο οποίος έκανε τον μαθητή  και διάδοχο του Σρι Ίσβαρα Πούρι. Ο παρών Ατσαριαντέβα είναι ο δέκατος εκπρόσωπος στη μαθητική διαδοχή από τον Σρίλα Ρούπα Γκοσουάμι, τον αρχικό εκπρόσωπο του Κυρίου Τσετάνια, ο οποίος κήρυξε αυτή την υπερβατική παράδοση στην πληρότητά της. Η γνώση που δεχόμαστε από τον Γκουρουντέβα μας δεν διαφέρει από εκείνη που μεταδόθηκε από τον Ίδιο τον Θεό και τη διαδοχή ατσάρια της μαθητικής σειράς του Μπράμα. Λατρεύουμε αυτή την ευοίωνη μέρα ως Σρι Βιάσα-πούτζα-τίτι, επειδή ο Ατσάρια είναι ο ζων εκπρόσωπος του Βιασαντέβα, του θεϊκού συντάκτη των Βεδών, των Πουράνα, της Μπαγκαβάντ-γκίτα, της Μαχαμπάρατα και της Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ.

Όποιος ερμηνεύει τον θεϊκό ήχο, τον σαμπντα-μπράμα, με την ατελή αντίληψη των αισθήσεών του δεν μπορεί να είναι αληθινός πνευματικός γκούρου, επειδή, λόγω απουσίας σωστής εκπαίδευσης με κανόνες πειθαρχίας από έναν γνήσιο ατσάρια, ο ερμηνευτής είναι βέβαιο πως θα διαφέρει από τον Βιασαντέβα, όπως κάνουν οι Μαγιαβάντι. Ο Σρίλα Βιασαντέβα είναι η πρωταρχική αυθεντία της βεδικής αποκάλυψης και συνεπώς, ένας τόσο ανίδεος ερμηνευτής δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ως γκούρου ή ατσάρια, όσο καλά εφοδιασμένος και αν είναι με την απόκτηση υλικής γνώσης. Όπως λέγεται στην Πάντμα Πουράνα:

σαμπρανταγια-βιχινα γιε

μαντρας τε νισπαλα ματαχ

«Αν δεν μυηθείς από έναν γνήσιο πνευματικό δάσκαλο στη σειρά της μαθητικής διαδοχής, το μάντρα που μπορεί να έχεις δεχθεί είναι χωρίς αποτέλεσμα».

Από την άλλη μεριά, κάποιος που έχει δεχθεί την υπερβατική γνώση μέσω ακουστικής πρόσληψης από τον γνήσιο δάσκαλο στη μαθητική διαδοχή και που έχει ειλικρινή εκτίμηση για τον αληθινό ατσάρια, πρέπει κατ’ ανάγκην να φωτιστεί από αποκαλυμμένη γνώση των Βεδών. Αυτή η γνώση όμως είναι μονίμως σφραγισμένη στη γνωστική προσέγγιση των εμπειριστών. Όπως αναφέρεται στη Σβετασβάτρα Ουπανισάντ (6.23):

γιασια ντεβε παρα μπακτιρ  γιατα ντεβε τατα γκουρω

τασιαϊτε κατιτα χι αρταχ  πρακασαντε μαχατμαναχ

«Μόνο σε εκείνες τις μεγάλες ψυχές που έχουν ταυτόχρονα ανεπιφύλακτη πίστη και στον Κύριο και στον πνευματικό δάσκαλο αποκαλύπτονται αυτομάτως όλα τα νοήματα της βεδικής γνώσης».

Κύριοι, η γνώση μας είναι τόσο φτωχή, οι αισθήσεις μας είναι τόσο ατελείς και οι πηγές μας τόσο περιορισμένες, ώστε δεν μας είναι δυνατό να έχουμε έστω και τη πραμικρή γνώση της απόλυτης περιοχής χωρίς να εγκαταλειφθούμε στα λωτοειδή πόδια του Σρι Βιασαντέβα ή του γνήσιου εκπρόσωπού του. Κάθε στιγμή μας εξαπατά η γνώση της άμεσης αντίληψής μας. Η δημιουργία ή επινόηση του νου είναι αυτή που πάντοτε μας εξαπατά, πάντοτε μεταβάλλεται και πάντοτε τρεμοσβήνει. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτε σχετικά με την υπερβατική περιοχή μέσω της περιορισμένης, διαστρεβλωμένης μεθόδου της παρατήρησης και του πειράματος. Αλλά όλοι μας μπορούμε να τείνουμε τα ευήκοα ώτα μας για την ακουστική πρόσληψη του υπερβατικού ήχου που μεταδίδεται από εκείνη την περιοχή σε αυτήν, δια του ανόθευτου μέσου του Σρι Γκουρουντέβα ή Σρι Βιασαντέβα. Συνεπώς, κύριοι, θα πρέπει να εγκαταλειφθούμε σήμερα στα πόδια του εκπροσώπου του Σρι Βιασαντέβα για την εξάλειψη όλων των διαφορών μας, που τρέφονται από την ανυπόταχτη στάση μας. Λέγεται σχετικά με αυτό στην Σρι Γκίτα (4.34):

ταντ βιντι πρανιπατενα  παριπρασνενα σεβαγια

ουπαντεκσιαντι τε γκιαναμ  γκιανινας ταττβα-νταρσιναχ

«Πήγαινε στο σοφό και γνήσιο πνευματικό δάσκαλο. Πρώτα εγκαταλείψου σε αυτόν και προσπάθησε να τον καταλάβεις με ερωτήσεις και υπηρεσία. Ένας τόσο σοφός πνευματικός δάσκαλος θα σε φωτίσει με υπερβατική γνώση, επειδή γνωρίζει ήδη την Απόλυτη Αλήθεια».

Για να δεχθούμε την υπερβατική γνώση πρέπει να εγκαταλειφθούμε εντελώς στον αληθινό ατσάρια με πνεύμα φλογερής αναζήτησης και υπηρεσίας. Πραγματική προσφορά υπηρεσίας στον Απόλυτο υπό την καθοδήγηση του ατσάρια είναι το μοναδικό μέσο με το οποίο μπορούμε να αφομοιώσουμε την υπερβατική γνώση. Η σημερινή συνάντηση για την προσφορά των ταπεινών υπηρεσιών μας και φόρου τιμής στον Ατσαριαντέβα θα μας επιτρέψει να ευνοηθούμε με την ικανότητα αφομοίωσης της υπερβατικής γνώσης, που με τόση καλοσύνη μεταδίδει αυτός σε όλους, χωρίς διάκριση.

Κύριοι, είμαστε όλοι λίγο-πολύ περήφανοι για τον παρελθόντα Ινδικό πολιτισμό μας, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε την αληθινή φύση εκείνου του πολιτισμού. Δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τον παρελθόντα υλικό πολιτισμό μας, ο οποίος είναι τώρα χίλιες φορές μεγαλύτερος από όσο στις μέρες που έχουν περάσει. Λέγεται ότι περνάμε την εποχή του σκότους, την Κάλι-γιούγκα. Τι είναι αυτό το σκοτάδι; Το σκοτάδι δεν μπορεί να οφείλεται σε υστέρηση της υλικής γνώσης μας, επειδή τώρα διαθέτουμε περισσότερη από όσο παλαιότερα. Αν όχι εμείς, οι γείτονές μας, και σε κάθε περίπτωση, έχουν άφθονη. Συνεπώς, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι το σκοτάδι της τωρινής εποχής δεν οφείλεται σε έλλειψη υλικής προόδου, αλλά ότι έχουμε χάσει το κλειδί της πνευματικής προόδου, η οποία είναι η πρωταρχική ανάγκη της ανθρώπινης ζωής και το κριτήριο του ανώτατου τύπου ανθρώπινου πολιτισμού. Η ρίψη βομβών από αεροπλάνα δεν αποτελεί  πρόοδο του πολιτισμού από την πρωτόγονη, απολίτιστη πρακτική της ρίψης μεγάλων λίθων στα κεφάλια των εχθρών από τις κορυφές των λόφων. Βελτίωση της τέχνης του σκοτωμού των γειτόνων μας με πολυβόλα και δηλητηριώδη αέρια σίγουρα δεν είναι πρόοδος από την πρωτόγονη βαρβαρότητα, η οποία υπερηφανευόταν για την τέχνη του σκοτωμού με τόξα και βέλη. Ούτε η ανάπτυξη μιας αίσθησης κακομαθημένου εγωισμού αποδεικνύει κάτι περισσότερο από διανοητικά ζωώδη νοοτροπία. Ο αληθινός ανθρώπινος πολιτισμός διαφέρει πολύ από όλες αυτές τις καταστάσεις και γι’ αυτό στην Κάτα Ουπανισάντα (1.3.14) υπάρχει το εμφατικό κάλεσμα:

ουττιστατα τζαγκρατα

πραπια βαραν νιμποντατα

κσουρασια νταρα νισιτα ντουρατιαγια

ντουργκαμ πατας τατ καβαγιο βανταντι

«Ξυπνήστε, παρακαλώ, και προσπαθείστε να καταλάβετε το δώρο που έχετε τώρα σε αυτή την ανθρώπινη μορφή ζωής. Ο δρόμος της πνευματικής συνειδητοποίησης είναι πολύ δύσκολος· είναι οξύς σαν την κόψη του ξυραφιού. Αυτή είναι η γνώμη των σοφών υπερβατικών λογίων».

Έτσι, ενώ άλλοι ήταν ακόμα στη μήτρα της ιστορικής λήθης, οι σοφοί της Ινδίας είχαν αναπτύξει ένα διαφορετικό είδος πολιτισμού, που τους επέτρεπε να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Είχαν ανακαλύψει πως δεν είμαστε υλικές οντότητες, αλλά ότι είμαστε όλοι πνευματικοί, μόνιμοι και άφθαρτοι υπηρέτες του Απολύτου. Αλλά επειδή έχουμε, αντίθετα με τη ορθή κρίση, επιλέξει να ταυτιστούμε πλήρως με την παρούσα υλική ύπαρξη, τα βάσανά μας έχουν πολλαπλασιαστεί σύμφωνα με τον ανένδοτο νόμο της γέννησης και του θανάτου, καθώς και των ασθενειών και των αγωνιών που τον ακολουθούν. Αυτά τα βάσανα δεν μπορούν να μετριασθούν πραγματικά από καμία παροχή υλικής ευτυχίας, επειδή η ύλη και το πνεύμα είναι εντελώς διαφορετικά στοιχεία. Είναι ακριβώς σαν να παίρνεις ένα υδρόβιο ζώο από το νερό και να το βάζεις στην ξηρά, παρέχοντάς του κάθε δυνατή ευτυχία της ξηράς. Η θανάσιμη δυστυχία του ζώου δεν είναι δυνατό να ανακουφισθεί καθόλου, μέχρι να φύγει από το αλλότριο περιβάλλον. Πνεύμα και ύλη είναι εντελώς αντιφατικά πράγματα. Όλοι μας είμαστε πνευματικές οντότητες. Δεν μπορούμε να έχουμε τέλεια ευτυχία, η οποία είναι κληρονομικό μας δικαίωμα, όσο και αν ανακατευόμαστε με τις εγκόσμιες υποθέσεις. Η τέλεια ευτυχία μπορεί να γίνει δική μας μόνον όταν αποκαταστήσουμε τη φυσική μας κατάσταση πνευματικής ύπαρξης. Αυτό είναι το ξεχωριστό μήνυμα του αρχαίου Ινδικού πολιτισμού μας, αυτό είναι το μήνυμα της Γκιτα, αυτό είναι το μήνυμα των Βεδών και των Πουράνα και αυτό είναι το μήνυμα όλων των αληθινών ατσάρια, περιλαμβανομένου του τωρινού Ατσαριαντέβα στη γραμμή του Κυρίου Τσετάνια.

Κύριοι, παρόλο που έχουμε ατελή μόνο κατανόηση των θεϊκών μηνυμάτων του Ατσαριαντέβα μας, του Ομ Βισνουπάντα Παραμαχάμσα Παριβρατζακατσάρια Σρι Σριμάντ Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Μαχαράζα, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι έχουμε συνειδητοποιήσει οριστικά πως το θεϊκό μήνυμα από τα άγια χείλη του είναι ό,τι χρειάζεται η βασανισμένη ανθρωπότητα. Θα πρέπει όλοι μας να τον ακούσουμε υπομονετικά. Αν ακούσουμε τον υπερβατικό ήχο χωρίς περιττές αντιρρήσεις, θα μας δείξει σίγουρα έλεος. Το μήνυμα του Ατσάρια είναι να μας πάει πίσω στο αρχικό σπίτι μας, στον Θεό. Γι’ αυτό, ας επαναλάβω ότι θα πρέπει να τον ακούμε με υπομονή, να τον ακολουθούμε στο μέτρο της πεποίθησής μας και να υποκλινόμαστε στα λωτοειδή του πόδια για να ανακουφιζόμαστε από την παρούσα αναίτια απροθυμία να υπηρετήσουμε Τον Απόλυτο και όλες τις ψυχές.

Από την Γκίτα μαθαίνουμε ότι ακόμα και μετά την καταστροφή του σώματος, η άτμα, η ψυχή, δεν καταστρέφεται· είναι πάντα η ίδια, παντα νέα και φρέσκια. Η φωτιά δεν μπορεί να την κάψει, το νερό δεν μπορεί να την διαλύσει, ο αέρας δεν μπορεί να την ξεράνει και το ξίφος δεν μπορεί να την σκοτώσει. Είναι αειθαλής και αιώνια και αυτό επιβεβαιώνεται και από τη Σρίμαντ-Μπαγκαβαταμ (10.84.13):

γιασιατμα μπουντιχ κουναπε τρι-ντατουκε

σβα-ντιχ καλατραντισου μπωμα ιτζια-ντιχ

για-τιρτα-μπουντιχ σαλιλε να καρχιτσιτζ

τζανεσβ αμπιγκιεσου σα εβα γκο-καραχ

«Εκείνος που δέχεται αυτό το σωματικό σακί των τριών στοιχείων (της χολής, της βλέννας και του αέρα) ως εαυτό του, που αισθάνεται έλξη για τη στενή σχέση με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, που θεωρεί τη χώρα του άξια λατρείας, που κάνει μπάνιο στα νερά των άγιων τόπων προσκυνήματος, αλλά δεν επωφελείται ποτέ από τα πρόσωπα που κατέχουν αληθινή γνώση, δεν είναι καλύτερος από έναν γάιδαρο ή μία αγελάδα».

Δυστυχώς, αυτές τις μέρες έχουμε γίνει όλοι ανόητοι, παραμελώντας την αληθινή μας παρηγοριά και ταυτίζοντας το υλικό κλουβί με τον εαυτό μας. Έχουμε επικεντρώσει όλες τις ενέργειές μας στην άσκοπη συντήρηση του υλικού κλουβιού για δικό του όφελος, παραμελώντας πλήρως τη δέσμια ψυχή μέσα στο κλουβί. Ο σκοπός του κλουβιού είναι η κατάντια του πουλιού· ο σκοπός του πουλιού δεν είναι το καλό του κλουβιού. Ας το συλλογισθούμε, λοιπόν, βαθιά αυτό. Προς το παρόν, όλες μας οι δραστηριότητες είναι στραμμένες προς τη συντήρηση του κλουβιού και το πολύ-πολύ, να προσπαθούμε να δώσουμε λίγη τροφή στον νου μας με την τέχνη και τη λογοτεχνία. Δεν γνωρίζουμε όμως ότι και αυτός ο νους είναι υλικός σε λεπτότερη μορφή. Αυτό αναφέρεται στην Γκίτα (7.4):

μπουμιρ απο ‘ναλο βαγιουχ  καμ μανο μπουντιρ εβα τσα

αχανκαρα ιτιγιαμ με   μπιννα πρακριτιρ ασταντα

«Γη, φωτιά, νερό, αέρας, ουρανός, νοημοσύνη, νους και το εγώ είναι όλα αποχωρισμένες ενέργειές Μου».

Σχεδόν ποτέ δεν προσπαθούμε να δώσουμε τροφή στην ψυχή, η οποία είναι διακριτή από το σώμα και τον νου· επομένως, όλοι μας αυτοκτονούμε, με τη σωστή έννοια του όρου. Το μήνυμα του Ατσαριαντέβα είναι να μας προειδοποιήσει να σταματήσουμε αυτές τις εσφαλμένες δραστηριότητες. Ας υποκλιθούμε, λοιπόν, στα λωτοειδή του πόδια για το ανόθευτο έλεος και την καλοσύνη που μας έχει προσφέρει.

Κύριοι, μη σκεφτείτε ούτε για μία στιγμή ότι ο Γκουρουντέβα μου θέλει να φρενάρει εντελώς τον σύγχρονο πολιτισμό – ένα αδύνατο επίτευγμα. Αλλά ας μάθουμε από αυτόν την τέχνη της αξιοποίησης μιας δυσμενούς κατάστασης και ας κατανοήσουμε τη σημασία της ανθρώπινης ζωής, η οποία είναι κατάλληλη για την ανώτατη ανάπτυξη αληθινής συνείδησης. Η καλύτερη χρήση αυτής της σπάνιας ανθρώπινης ζωής δεν θα πρέπει να αγνοείται. Όπως αναφέρεται στη Σρίμαντ-Μπαγκαβατάμ (11.9.29):

λαντμπβα σουντουρλαμπαμ ινταμ μπαχου-σαμμπαβαντε

μανουσιαμ αρτανταμ αντιτιαμ απιχα ντιραχ

τουρναμ γιατετα να πατεντ ανου μριτιου γιαβαν

νιχσρεγιασαγια βισαγιαχ καλου σαρβαταχ σιατ

«Αυτή η ανθρώπινη μορφή ζωής αποκτάται μετά από πολλές, πολλές γεννήσεις και παρόλο που δεν είναι μόνιμη, μπορεί να προσφέρει τα ύψιστα οφέλη. Γι’ αυτό ένας νηφάλιος και νοήμων άνθρωπος θα πρέπει να προσπαθεί αμέσως να εκπληρώσει την αποστολή του και να αποκτήσει το μέγιστο κέρδος στη ζωή πριν συμβεί ο επόμενος θάνατος. Θα πρέπει να αποφεύγει την ικανοποίηση των αισθήσεων, η οποία είναι διαθέσιμη σε όλες τις περιστάσεις».

Ας μην κάνουμε κακή χρήση της ανθρώπινης ζωής στη μάταιη επιδίωξη υλικής απόλαυσης, ή, με άλλα λόγια, για χάρη μόνο του φαγητού, του ύπνου, του φόβου και των αισθησιακών πράξεων. Το μήνυμα του Ατσαριαντέβα εκφράζεται με τα λόγια του Σρι Ρούπα Γκοσουάμι (Μπάκτι-ρασάμριτα-σίνντου 1.2.255-256):

ανασακτασια βισαγιαν  γιαταραμ ουπαγιουντζαταχ

νιρμπαννταχ κρισνα-σαμμπανντε  γιουκταμ βαϊραγκιαμ ουτσιατε

πραπαντσικαταγια μπουντια  χαρι-σαμμπανντι-βαστουναχ

μουμουκσουμπιχ παριτιαγκο  βαϊραγκιαμ παλγκου κατιατε

«Λέγεται ότι κάποιος βρίσκεται πλήρως στην τάξη της απάρνησης αν ζει σύμφωνα με τη συνείδηση του Κρίσνα. Θα πρέπει να μην έχει προσκόλληση στην ικανοποίηση των αισθήσεων και θα πρέπει να δέχεται μόνο ό,τι είναι απαραίτητο για τη συντήρηση του σώματος. Από την άλλη μεριά, όποιος απαρνείται πράγματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην υπηρεσία του Κρίσνα, με το πρόσχημα ότι αυτά τα πράγματα είναι υλικά, δεν εφαρμόζει πλήρη απάρνηση».

Το νόημα αυτών των σλόκα μπορεί να συνειδητοποιηθεί μόνο με την πλήρη ανάπτυξη του λογικού τμήματος της ζωής και όχι με το ζωώδες τμήμα. Καθισμένοι στα πόδια του Ατσαριαντέβα, ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε από αυτή την υπερβατική πηγή γνώσης τι είμαστε, τι είναι το σύμπαν, τι είναι ο Θεός και τι είναι η σχέση μας με Αυτόν. Το μήνυμα του Κυρίου Τσετάνια είναι το μήνυμα για τα ζωντανά όντα και το μήνυμα του ζωντανού κόσμου. Ο Κύριος Τσετάνια δεν μπήκε στον κόπο να τονώσει το ηθικό αυτού του νεκρού κόσμου, ο οποίος σωστά ονομάζεται Μαρτιαλόκα, ο κόσμος όπου όλα είναι προορισμένα να πεθάνουν. Εμφανίσθηκε ενώπιόν μας πριν τετρακόσια χρόνια για να μας πει κάτι για το υπερβατικό σύμπαν, όπου όλα είναι διαρκή και όλα είναι για την υπηρεσία του Απολύτου. Αλλά πρόσφατα ο Κύριος Τσετάνια έχει παρερμηνευθεί από ορισμένα ασυνείδητα και αδίστακτα άτομα και η ύψιστη φιλοσοφία του Κυρίου έχει ερμηνευθεί εσφαλμένα ότι είναι θρησκευτική λατρεία του κατώτατου είδους κοινωνίας. Απόψε είναι χαρά μας να δηλώσουμε ότι ο Ατσαριαντέβα μας, με τη συνηθισμένη του καλοσύνη, μας έχει σώσει από αυτό το φρικτό είδος εξαθλίωσης και γι’ αυτό υποκλινόμαστε στα λωτοειδή του πόδια με κάθε ταπεινοφροσύνη.

Κύριοι, είναι μια μανία της καλλιεργημένης (ή ακαλλιέργητης) σημερινής κοινωνίας να αποδίδει μόνο απρόσωπα χαρακτηριστικά στο Πρόσωπο της Θεότητας και να Το γελοιοποιεί ισχυριζόμενη ότι δεν έχει αισθήσεις, μορφή, δραστηριότητες, κεφάλι, πόδια και απολαύσεις. Αυτό αποτελεί ευχαρίστηση και των σύγχρονων λογίων εξαιτίας της καθαρής έλλειψης σωστής καθοδήγησης και αληθινής ενδοσκόπησης της πνευματικής σφαίρας. Όλοι αυτοί οι εμπειριστές σκέφτονται με όμοιο τρόπο: όλα τα απολαυστικά πράγματα θα πρέπει να μονοπωλούνται από την ανθρώπινη κοινωνία, ή από μία μόνο συγκεκριμένη τάξη, και ο απρόσωπος Θεός θα πρέπει να είναι μόνο προμηθευτής για τα εκκεντρικά τους καπρίτσια. Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε απαλλαγεί από αυτό το τρομερό είδος αρρώστιας, με το έλεος της Αυτού Θείας Χάρης Παραμαχάμσα Παριβρατζακατσάρια Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Γκοσουάμι Μαχαράζα. Είναι αυτός που μας άνοιξε τα μάτια, ο αιώνιος πατέρας μας, ο αιώνιος δάσκαλος και ο αιώνιος οδηγός μας. Ας υποκλιθούμε, λοιπόν, στα λωτοειδή του πόδια αυτή την ευοίωνη μέρα.

Κύριοι, παρόλο που είμαστε σαν ανίδεα μικρά παιδιά όσον αφορά στη γνώση του Απολύτου, η Αυτού Θεία Χάρη, ο Γκουρουντέβα μου, έχει ανάψει μια μικρή φωτιά μέσα μας για να σκορπίσει το ανίκητο σκοτάδι της εμπειρικής γνώσης. Είμαστε τώρα τόσο πολύ ασφαλείς, ώστε καμία ποσότητα φιλοσοφικών επιχειρημάτων από τις σχολές σκέψης των εμπειριστών δεν μπορεί να μας μετακινήσει ούτε εκατοστό από τη θέση της αιώνιας εξάρτησής μας από τα λωτοειδή πόδια της Αυτού Θείας Χάρης. Επιπλέον, είμαστε έτοιμοι να προκαλέσουμε και τον πλέον πολυμαθή λόγιο της σχολής Μαγιαβάντι και να αποδείξουμε ότι μόνο το Πρόσωπο της Θεότητας και οι υπερβατικές διασκεδάσεις Του στην Γκολόκα συνιστούν την υπέρτατη γνώση των Βεδών. Στην Τσανντόγκια Ουπανισάντ (8.13.1) υπάρχουν ξεκάθαρες ενδείξεις γι’ αυτό:

σιαματς τσαβαλαμ πραπαντιε

σαβαλατς τσιαμαμ πραπαντιε

«Για να λάβω το έλεος του Κρίσνα, εγκαταλείπομαι στην ενέργειά Του (τη Ράντα) και για να λάβω το έλεος της ενέργειάς Του, εγκαταλείπομαι στον Κρίσνα». Και στη Ριγκ Βέδα (1.22.20):

ταντ βισνοχ παραμαμ πανταμ σαντα

πασιαντι σουραγιαχ ντιβιβα τσακσουρ αταταμ

βισνορ γιατ παραμαμ πανταμ

«Τα λωτοειδή πόδια του Κυρίου Βίσνου είναι το υπέρτατο αντικείμενο όλων των ημιθέων. Αυτά τα λωτοειδή πόδια του Κυρίου είναι τόσο φωτεινά όσο ο ήλιος στον ουρανό».

Η ωμή αλήθεια που τόσο παραστατικά εξηγείται στην Γκιτα και η οποία αποτελεί το κεντρικό μάθημα των Βεδών δεν μπορεί να γίνει κατανοητή έστω και ως υπόνοια από τους πλέον ισχυρούς λόγιους της εμπειρικής σχολής. Εδώ βρίσκεται το μυστικό της Σρι Βιάσα-πούτζα. Όταν διαλογιζόμαστε πάνω στις υπερβατικές διασκεδάσεις του Απόλυτου Θεού, είμαστε περήφανοι που αισθανόμαστε ότι είμαστε οι αιώνιοι υπηρέτες Του και χορεύουμε χαρούμενοι. Δόξα στον θεϊκό μου δάσκαλο, γιατί αυτός έχει προκαλέσει μέσα μας, από την ακατάπαυστη ροή του ελέους του, μια τέτοια κίνηση αιώνιας ύπαρξης. Ας υποκλιθούμε στα λωτοειδή του πόδια.

Κύριοι, αν δεν είχε εμφανισθεί ενώπιόν μας για να μας σώσει από την ομηρία αυτής της χονδροειδούς εγκόσμιας πλάνης, σίγουρα θα είχαμε παραμείνει για πολλές ζωές και εποχές στο σκοτάδι της ανήμπορης σκλαβιάς. Αν δεν είχε εμφανισθεί ενώπιόν μας, δεν θα είχαμε καταφέρει να κατανοήσουμε την αιώνια αλήθεια της θεϊκής διδασκαλίας του Κυρίου Τσετάνια. Αν δεν είχε εμφανισθεί ενώπιόν μας, δεν θα είχαμε καταφέρει να γνωρίσουμε τη σημασία του πρώτου σλόκα της Μπράμα-σαμχίτα:

ισβαραχ παραμαχ κρισναχ

σατς-τσιντ-ανανντα-βιγκραχαχ

αναντιρ αντιρ γκοβιννταχ

σαρβα-καρανα-καραναμ

«Ο Κρίσνα, που είναι γνωστός ως Γκοβίνντα, είναι η Υπέρτατη Θεότητα. Έχει ένα αιώνιο, μακάριο, πνευματικό σώμα. Είναι η αρχή των πάντων. Δεν έχει αρχή και είναι η αιτία όλων των αιτιών».

Προσωπικά, δεν ελπίζω σε κάποια απευθείας υπηρεσία για τα επόμενα εκατομμύρια γεννήσεων του ταξιδιού της ζωής μου, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι κάποια μέρα θα σωθώ από αυτόν τον βούρκο της πλάνης, στον οποίο βρίσκομαι τώρα βυθισμένος τόσο βαθιά. Γι’ αυτό, ας προσευχηθώ με κάθε ειλικρίνεια στα λωτοειδή πόδια του θεϊκού μου δασκάλου να μου επιτρέψει να υποφέρω ό,τι μου προορίζει η μοίρα μου εξαιτίας των περασμένων λαθών μου, αλλά να με αφήσει να έχω αυτή τη δύναμη της θύμησης: ότι δεν είμαι τίποτε, παρά ένας μικροσκοπικός υπηρέτης του Παντοδύναμου Απόλυτου Θεού, συνειδητοποιημένου μέσω του αποφασιστικού ελέους του θεϊκού μου δασκάλου. Ας υποκλιθώ, λοιπόν, στα λωτοειδή του πόδια με όση ταπεινοφροσύνη διαθέτω.

Μετάφραση: Γ. Δ. Κωνσταντόπουλος